Recherche '"distresañ"...' : 1 mots trouvés
Page 1 : de distresan-distres (1) à distresan-distres (1) :- distresañ / distres distresañ / distres
v.
I. V. tr. d.
A. (en plt de qqn)
(1) Déranger.
●(1929) FHAB Ebrel 132. Petra, eme Vroc'h, dont d'am distresa pa emaoun o tibri eus ar gwella.
(2) =
●(1909) TOJA 13. Ya da, ar mammou zod 'kas distresan o bugale !
B. Démettre, fouler (une articulation).
●(1932) BSTR 12. e pakis eul lam hag a zistresas ufern va zroad. ●(1933) CDFi 14 janvier. en doa distreset e droad. ●(1943) FHAB Gwengolo/Here 350. (Kleder) Digoret en deus e vrec'h, distreset, forset.
C.
(1) Déformer, altérer.
●(1909) BOBL 17 avril 225/2d. distresset o spered gant an diskadurez latin. ●(1935) ANTO 83. Setu aze penaos e vez distreset ur yezh. ●(1962) EGRH I 65. distresañ v., tr. « déformer, altérer. »
(2) Distresañ ar stal =
●(1877) FHB (3e série) 16/136a. ne glaskont nemed ar peoc'h, var ho meno, hag a zo da genta o feulza hag o clask distress ar stal.
D. (prlt du temps) Se gâter.
●(1962) EGRH I 65. distresañ v., tr. « se gâter ‘plt du temps). »
II. V. intr.
(1) Perdre sa forme, se déformer.
●(1927) FHAB Gouere 145. Ne c’hell ket distresa.
(2) Devenir un peu malade.
●(1962) EGRH I 65. distresañ v., tr. « devenir un peu malade. »
III. V. pron. réfl. En em zistresañ : se déformer, s'altérer.
●(1925) CBOU 1/1. Ar geriou, a c'henou da c'henou, a rumm da rumm, a deuio d'en em zistresan.