Recherche 'distur...' : 4 mots trouvés
Page 1 : de distur (1) à disturlu (4) :- disturdistur
adj.
I. (marine) Sans gouvernail.
●(1922) FHAB Eost 248. en eur vag distur. ●(1935) BREI 407/2a. bagiou distur.
II. sens fig.
(1) Sans règle.
●(1905) MRPL 36. An diaoul he-unan, a dra zur, / A c'hoez an tan en dud distur. ●(1909) BLYA 95. beva en kreiz ar blijadur, / Herve ar vue frank hag ar vue distur ! ●(1931) VALL 220b. sans direction, tr. «distur.»
(2) Sans guide.
●(1912) MMKE 126. renet gant madelez / E gammejou distur.
- disturiañdisturiañ
v.
(1) V. tr. d. (marine) Enlever le gouvernail d'un bateau.
●(1978) BZNZ 102. (Lilia-Plougernev) Disturiet e veze ar vag ie. Tennet ar stur.
►absol.
●(1978) BZNZ 102. (Lilia-Plougernev) Abitud 'n oa da sturiañ ha da zisturiañ.
(2) V. intr. Perdre la direction.
●(1867) MGK 58. Bagik ann daou bried, / Gant arne ha gwall vor, o tont da zisturia.
- disturietdisturiet
adj. Déboussolé, qui a perdu la bonne direction.
●(1943) VKST Genver-C'hwevrer 224. Da heul ar c'hredennou-se ar c'halonou a zo ivez, nebeut ha nebeut, dianket, dinerzet, disturiet.
- disturludisturlu
voir diskrelu