Recherche '"disvantañ"...' : 1 mots trouvés

• disvantañ / disvantiñ
  disvantañ / disvantiñ

  v.

  I. V. tr. d.

  (1) Dévander.

  ●(1732) GReg 245a. Débander, relâcher une chose à ressort, un arc, &c., tr. «disvanta. pr. disvantet.»

  (2) Donner, assener (un coup).

  ●(1710) IN I 304. disvanta creoc'h a-se o zaul teod.

  ●(1910) MAKE 94. disvanta eur vodennad gant an aotrou. ●(1944) GWAL 165/315. (Ar Gelveneg) «bremaik em eus disvantet unan (un taol) gantañ», «bremaik me 'zisvanto ganit div pe deir etre an daou lagad». ●(1972) SKVT I 121. Disvantet en doa Veig ur viñsad ouzh jod Lili. ●161. disvantañ botezadoù.

  (3) Tirer (un projectile).

  ●(1949) LLMM 14/40. e tisvante saezhennoù lemm.

  (4) absol. (pêche) Ferrer.

  ●(1944) GWAL 163/174. (Ar Gelveneg) P'eo kroget, en em zifret ar pesk, meur a wech : taolioù-penn a ra (ro) : «che ! hennezh a ra melloù taolioù penn !» «Un taol penn a ra, disvant 'ta» (...) Disvantañ = sachañ buan ha start, da lakaat an higenn da gregiñ. ●(1944) GWAL 165/315. (Ar Gelveneg) Disvantiñ a zo ober ur sachadenn drumm, un taol krenn, war al linenn da glaviñ ar pesk : «ma fell dit trap (tapout) pesked e rankez disvanti krennoc'h».

  II. V. intr.

  (1) Disvantañ kuit : décamper.

  ●(1868) FHB 170/111b. Ar marc'h (...) o santout n'edot mui krog e penn e gabest, a zisvant kuit ac'hann d'ar gær d'an daou-lam vud.

  (2) Éclater (de rire).

  ●(1868) FHB 180/192a. an oll a zivantaz da c'hoarzin.

  ●(1967) BRUD 26-27/ 17. hag a zisvantent da c'hoarzin.

  III. V. pron. réfl. En em zisvantañ.

  (1) Se détendre.

  ●(1710) IN I 315. gant aon (…) na golle an nerz d'en em zisplega ha d'en em zisvanta cre pa em be izom da denna gant-hi.

  (2) Se déchaîner.

  ●(1877) BSA 138. eun avel diroll en em zisvantas var al lestr e creiz ar mor doun.