Recherche 'divant...' : 5 mots trouvés

Page 1 : de divant (1) à divantin (5) :

• divant
  divant

  adj. Mal tendu.

  ●(1907) VBFV.bf 17a. divand, adj., tr. «mal tendu.»

• divantañ .2
  divantañ .2

  voir disvantañ

• divantañ / divantiñ .1
  divantañ / divantiñ .1

  v. tr. d.

  (1) Détendre, débander.

  ●(1659) SCger 40a. debander vn arc, tr. «divanta vr gouarec.» ●(c.1718) CHal.ms iii. relascher, tr. «lausquein, dierennein, diuandein.»

  ●(1907) VBFV.bf 17a. divandein, v. a., tr. «débander.»

  (2) Débander (une plaie).

  ●(1659) SCger 40a. debander vne plaie, tr. «diuanta vr gouli.»

• divantellañ
  divantellañ

  v. tr. d. Démanteler.

  ●(1889) ISV 445b-446a. Da c'hout piou en do [da] genta / Divantellet ar c'hanfard-ma.

  ●(1931) VALL 448a. enlever le manteau à, tr. «divantella.»

• divantiñ
  divantiñ

  voir divantañ .1