Recherche '"divorañ"...' : 1 mots trouvés

Page 1 : de divoran (1) à divoran (1) :

• divorañ
  divorañ

  v.

  I. V. intr.

  (1) par ext. Débarquer.

  ●(1876) TDE.BF 157a. Divora, v. n. C[ornouaille], tr. «Débarquer.»

  ●(1910) MBJL 17. e tivore sant Budok. ●18. Tugdual (...) goude bean grêt eun disken kentan (...) a deuas da divoran en têrouer. ●20. War ôd ar c'hreiste, elec'h eman breman Etel, e tivoras.

  (2) (météorologie) Se découvrir de la brume.

  ●(1920) KZVr 366 - 07/03/20. divora, tr. «s'éclaircir après la brume, en parlant du temps.» ●divora a ra an amzer (evit "divorenni" ?

  (3) Émerger.

  ●(1972) SKVT I 175. skilfoù yud ar c'herreg o tivorañ dres dirak fri al lestr.

  (4) Revenir de pêche en mer.

  ●(1952) LLMM 32-33/133. (Douarnenez) Pa zivour ar vartoloded, pa teuont eus ar mor, e vez cholori bras ganto peurvuiañ.

  II. V. tr. d.

  (1) Retirer de la mer.

  ●(1919) KZVr 355 - 21/12/19. Divora, tr. «tirer de la mer.» ●(1920) KZVr 365 - 29/02/20. Divora, tr. «tirer le goemon du bateau (kentoc'h : tirer de la mer) Loeiz ar Floc'h.» ●(1920) KZVr 366 - 07/03/20. divora, tr. «tirer de la mer, Treger.»

  ►absol.

  ●(1978) BZNZ 39. (Lilia-Plougernev) E Perros amañ, e oa kalioù da zivorañ, tr. (THAB 1/27) «A Perros ici, il y avait aussi des cales pour décharger le goémon.»

  (2) =

  ●(1868) FHB 180/188b. al lestr ho douge, ho divoraz en eur beg-douar.

  (3) = diboullañ.

  ●(1963) BAHE 34/71. Ar ger divorañ (tennañ koad pe draoù all eus ul lec'h diaes). Hennezh eo ger Bro-Landreger tra ma seblant ar ger diboullañ (ster heñvel) bezañ hini Bro-Blistin). ●(1971) BAHE 68/23. Diboullañ : tennañ koad eus un toull diaes d'o degas d'ur plas aesoc'h da gargañ. Lavaret e vez c'hoazh divorañ.