Recherche 'divrid...' : 4 mots trouvés

Page 1 : de divrid (1) à divridin (4) :

• divrid
  divrid

  adj.

  (1) Sans bride.

  ●(1876) TDE.BF 158b. Divrid, tr. «Débridé, sans bride.»

  ●(1962) EGRH I 68. divrid a., tr. « sans bride. »

  (2) sens fig. Libre.

  ●(1839) BSI 30. gand ur penn-avelecq hac ur galon divrid.

  ●(1920) LZBt Here 25. bugale ar c'hoajou. Troet da c'harjata, kalet o fenn, divrid evel emaïnt, n'houllfoïnt jamez bean dalc'het etre mogeriou. ●(1925) LZBt Gwengolo 5. pa welent o c'henlabourerien divrid ha frankiz d'e da c'heuilh o bolante.

• divridañ / divridiñ
  divridañ / divridiñ

  v. tr. d.

  (1) Débrider.

  ●(1732) GReg 162a. Desseler & debrider un cheval, tr. «Disibra, ha divrida ur marc'h.» ●248a. Debrider, tr. «Divrida. pr. divridet. Van[netois] divrideiñ.»

  ●(1857) CBF 22. Livirit d'ezhan divrida va loen, tr. «Dites-lui de débrider ma monture.»

  ●(1904) DBFV 64b. divridein, v. a. et n., tr. «débrider.» ●(1905) BOBL 06 mai 33/3b. o tivrida e gazek. ●(1914) DFBP 77b. débrider, tr. «Divrida.» ●(1962) EGRH I 68. divridañ v., tr. « débrider. »

  (2) Hep divridañ : sans débrider.

  ●(1732) GReg 248a. Sans debrider, tr. «hep divrida.»

  ●(1889) ISV 400. Breur Ian a reas pemzek leo dioc'htu ep divrida.

• divriderezh
  divriderezh

  m. –ioù Débridée.

  ●(1904) DBFV 64b. divridereh, m. pl. eu, tr. «débridée.»

• divridiñ
  divridiñ

  voir divridañ