Recherche '"dizalbadiñ"...' : 1 mots trouvés

Page 1 : de dizalbadin (1) à dizalbadin (1) :

• dizalbadiñ
  dizalbadiñ

  v. tr. d. Saccager, ravager, infester.

  ●(1723) CHal 65. Dizalbadein, tr. «Ravager.» ●(1732) GReg 257b. Faire du degât, tr. «Van[netois] dizalbadeiñ.» ●282a. Detruire, ravager, tr. «disalbadeiñ.» ●(1744) L'Arm 96a. Faire du degât, tr. «Disalbadein.» ●345a. Saccager, tr. «Disalbadein.. détt.»

  ●(1838) OVD 173. er bassanderion, eit attrappe queneu, e zizalbade tout tro-ha-tro. ●279. péré (…) hé disalbadou pèn-d'er-bèn. ●(1854) PSA I 170. bet distrujet ha disalbadet gronç dré en armé a Rom. ●(1854) PSA II 100. en amzér-hont é péhani é tizalbadent en ilisieu.

  ●(1903) EGBV 167. ravager, tr. «dizalbadein.» ●(1907) BSPD I 302. ur vanden tud gouiù ha difé, deit de zizalbadein er vro. ●(1910) ISBR 67. de zizalbadein ou esteu. ●(1921) GRSA 340. dizalbadein er mézieu. ●(1928) DIHU 201/46. Dizalbadet e oé akerh. ●(1934) BRUS 57. Détruire, tr. «dizalbadein.» ●(1935) DIHU 284/220. dizalbadein er broieu. ●(1939) KOLM 45. é tizalbadein hag é truhékat er vro.