Recherche 'dizarm...' : 7 mots trouvés

Page 1 : de dizarm (1) à dizarmin (7) :

• dizarm
  dizarm

  adj. Sans armes.

  ●(1732) GReg 51a. Sans armes, tr. «Disarm.» ●273a. Desarmé, ée, sans arme, tr. «disarm.»

  ●(1872) ROU 102a. A Conlie nous étions sans armes, tr. «e Conlie oamp dizarm.»

• dizarmadeg
  dizarmadeg

  f. –où Désarmement.

  ●(1914) DFBP 90b. désarmement, tr. «Dizarmadeg.» ●(1920) MVRO 33/1b. disarmadeg an Allmagn.

• dizarmadur
  dizarmadur

  m. Désarmement.

  ●(1920) MVRO 42/1a. dizarmadur an Allmagn.

• dizarmañ / dizarmiñ
  dizarmañ / dizarmiñ

  v.

  (1) V. tr. d. Désarmer.

  ●(1732) GReg 273a. Desarmer, tr. «disarma.»

  ●(c.1825-1830) AJC 6240. ar hard a disarmas anean. ●(1829) HBM 13. james ur soudard mad n'en em lez disarmi.

  ●(1904) DBFV 46b. dizarmein, v. a., tr. «désarmer.» ●(1914) DFBP 91a. désarmer, tr. «Dizarma.»

  (2) V. intr. Se désarmer.

  ●(1920) MVRO 44/1a. Mar vez red d'eomp dizarma, en ober a refomp.

  (3) V. pron. réfl. En em zizarmañ : se désarmer.

  ●(1866) HSH 263. Bro-Saus en em zizarmas ive.

• dizarmelliñ
  dizarmelliñ

  v. intr. Faire du scandale.

  ●(1919) DBFVsup 19b. dizarmellein (Auray), v. n., tr. «faire un scène, du scandale.»

• dizarmet
  dizarmet

  adj. Désarmé.

  ●(1732) GReg 273a. Desarmé, ée, tr. «disarmet.»

  ●(1861) BSJ 217. en diaul bremen feahet ha disarmet e huéhou é fallanté ér bed-cé.

• dizarmiñ
  dizarmiñ

  voir dizarmañ