Recherche 'doanius...' : 1 mots trouvés

Page 1 : de doanius (1) à doanius (1) :

• doanius
  doanius

  adj.

  I. Attr./Épith.

  (1) Pénible, qui cause de la peine, qui rend triste.

  ●(1847) FVR 157. Va spered leun a vil dra doaniuz, ec’h azeziz, eunn deiz, e penn pella ar c’hae. ●(1866) SEV 94. Doaniuz e vezo an dirann-ze. ●(1878) EKG II 56. eur c'henavezo doaniuz a leveriz ive. ●(18--) SAQ II 396. Doanius eo guelet eur park lezet e frost.

  ●(1911) BUAZperrot 287. doanius da glevet. ●(1923) KNOL 137. doare eur gwaz, lakeat eveldoun, a zo doanius. ●(1934) PONT 21. embann eur c'helou doanius.

  (2) Qui laisse des plaintes tristes.

  ●(1878) EKG II 49. gouzout a ran breman euz a beleac'h e teu ar vouez doaniuz !

  (3) Craintif, empli de crainte.

  ●(1907) AVKA 64. hag e n-am dôl mezek ha doaniuz ouz treid Jesus.

  II. Adv. Craintivement, timidement.

  ●(1933) BLGA 16. An heol a save goustadik en dremwel, e vannou aour en em sile doanius e-touez an deliou brizvelen.