Recherche 'emell...' : 5 mots trouvés
Page 1 : de emell (1) à emellout-emellan (5) :- emellemell
m.
(1) Kaout an emell eus udb. : avoir la charge, la responsabilité de.
●(1752) BS 368. Ur Rouanes peini e deus an emmel eus ar rouantelez.
●(1906) KANngalon Du 263. N'o divije nag ar Pab, nag an Eskop, nag ar Persoun an emel euz an traou e deuz izoum an Iliz da gaout. ●(1912) KANNgwital 111/107. a vrema o deuz an emmel euz hon oberiou ha konsortiajou.
(2) Bezañ an emell eus udb. gant, da ub. =
●(1868) FHB 200/349a. an tad a ioa an emel euz an arc'hant gantha.
●(1906) KANngalon Here 235. hag a vezo dezho epken an emel euz ar madou a zo red d'an Iliz da gaout.
(3) Kaout emell gant udb. =
●(1937) LZBl Genver/C'hwevrer 29. N'o deus emmel ebet gant ar pez a dremen en-dro d'ezho.
(4) Kemer emell (ouzh udb.) : prendre soin (de qqc.).
●(1866) HSH 39. quemerit an hemel oc'h va rouantelez.
●(1911) BUAZperrot 599. Sebezus eo an emmell a gemeras hag ar boan a c'houzanvas o kas ar skoliou-ze en dro.
(5) Kemer emell gant ub. : s'occuper de qqn.
●(1912) FHAB Ebrel 105. hag ar re a zo e karg a gemer emell gantan.
(6) Reiñ an emell da ub. : charger qqn (de faire qqc.).
●(1882) BAR 202. D'ar Pab e oe roet an emell da gass al labour da benn.
(7) Reiñ an emell da ub. war udb. : charger qqn de qqc.
●(1882) BAR 247. pa en devoe [jesus] roet d'he Vam an emel var an urz santel-ze.
(8) En emell eus : en charge de.
●(1889) ISV 67. P ho guelit en emell eus o afferiou.
(9) (droit) Ober an emell : transférer une propriété.
●(1984) EBSY 360. (Sant-Ivi) ober an emell, tr. «transferrer (sic) une propriété.»
- emelladur
- emellañemellañ
voir emellout
- emeller
- emellout / emellañemellout / emellañ
v.
I. V. tr. i. Emellout ouzh : s'occuper de.
●(1499) Ca 75a. Emellaff. g. entremettre.
●(1939) PABI 68. 'Vid emmel ouz al loened.
II. V. pron. réfl.
(1) En em emellout a, eus, ouzh, diouzh : s'occuper de.
●(1530) J p. 225b. Nem emellaf tam ho rambre, tr. «Je ne m'occupe point de leurs rêveries.»
●(1659) SCger 79a. se mesler de quelqu'vn, tr. «en em emellout eus vre benac.» ●146a. en em emellout, tr. «se mesler.» ●(1752) PEll 272. En em-emmellout, se mêler de quelque affaire. ●(1774) AC 57. an amiegueset ne dleont quet eun eum emel aneso, tr. «les sages-femmes ne doivent pas s'en méler.»
●(1882) BAR 246. carget em euz va Mam d'emmellout euz ho ruz.
●(1911) BUAZperrot 321. chom heb en em emmell eus an tabut. ●372. en em emmell eus netra. ●(1915) HBPR 104. d'en em emmel deuz ar veleien na douent ket. ●123. ar superiorez hag an hini en em emelle deuz madou ar gouent. ●(1924) ZAMA 178. Plougastel a-bez en em emelle outo. ●(1926) FHAB Kerzu 443. Ar beleg n'en deus ket aotre d'en em emell diouz doare ar brezoneg.
(2) [empl. devant un v. amené par la prép. «da»] Se mêler de.
●(1915) HBPR 105. beleien ar c'houarnamant ho deuz ranket sina na en em emellent mui da ober netra. ●(1936) PRBD 51. Hag ar galon a vezo ken stag eus ar pleg fall-se, o speret a vezo ken dallet gantan, ma na zonjont ket, zoken, en em emmel da gaout keuz d'ezan.
(3) absol. Travailler.
●(1924) ZAMA 177. hag ouz hen gwelout oc'h en em emellout evel-se.