Devri

Recherche 'estrañj...' : 7 mots trouvés

Page 1 : de estranj-1 (1) à estranjourez (7) :
  • estrañj .1
    estrañj .1

    adj.

    I. Attr./Épith.

    (1) Étranger.

    (1499) Ca 79b. Estrang. g. estrange. l. extraneus / a / um. ●(1633) Nom 204a. Lautia : presens & dons donnez aux Ambassadeurs estrangers : præsantou ha donæsonou roet dan Ambassadeuryen á bro estraing, á diaues bro.

    (1861) BSJ 309. ér broïeu estrange.

    (2) Grand, gros.

    (1838) OVD 159. un derhian estrange, péhani, sel-mui ma ta de vout cri ha berhuant, e hum guhe muyoh-mui. ●(1877) BSA 155-156. da c'houzanv poaniou estranj. ●296. poaniou estranj ne deuont da zistana nemet goude eur pelerinaj. ●(1894) BUZmornik 88. e klanvaz kalz tud eno gant eur c'hlenved estranch.

    II. Adv. Beaucoup, très.

    (1710) IN I 74. e rentont clàn estrainch. ●131. ez omp estrainch dianaoudec. ●(c.1718) CHal.ms i. il pleure a chaudes larmes, tr. «goüilein ara estrang', diuat.» ●(1727) HB 231. E creis an tan grizyês / E zint estranch punisset.

  • estrañj .2
    estrañj .2

    s. Étranger.

    (1499) Ca 60a. Diauaesour in estraing est.

  • estrañjañ
    estrañjañ

    v. tr. d. Rendre étranger.

    (1499) Ca 79b. Estrangaff. g. estranger.

  • estrañjeri
    estrañjeri

    f. Étrangeté.

    (1499) Ca 79b. [estragaff] g. estrangete. b. estrangeri. ●[estrang] g. estrangerie. chosse estrange. b. estrangeri.

  • estrañjour .1
    estrañjour .1

    adj.

    I. Épith.

    (1) Étranger.

    (17--) EN 1053. dar broiou estrangour, tr. «aux pays étrangers.»

    (1854) PSA II 8. en dén estrangeour-cé.

    (1904) SKRS I 48. ar broiou estranjour.

    (2) =

    (1831) MAI 69. mougan ennan betec an disteran elvaden deus un tan estranjour. ●(1838) OVD 154. hum durel de bligeadurieu estrangér.

    II. Attr. Étranger.

    (1727) HB 14. Estranjour oun var an douar.

  • estrañjour .2
    estrañjour .2

    m. –ion Étranger.

    (c.1500) Cb 80a. [estrang] g. estranger / ou estrangeresse. b. estranger pe estrangeres. ●(1633) Nom 206a. Xenium : present fait à quelque amy ou estranger : presant græt da vn amis bennac pe da vn estrangour.

    (17--) TE 30. seèllèt en éstrangerion èl tud de béré n'eèllér quêt manquein. ●un éstrangeour én ou mésq.

    (1829) HBM 5. e peleac'h eus ar guear ec'h allie an estranjourien loja hep paea. ●(1838) OVD 143. honeste guet en estrangerion.

    (1951) MRPM 162. Perzek real d’ar C’hommander roe an estranjour.

  • estrañjourez
    estrañjourez

    f. –ed Étrangère.

    (c.1500) Cb 80a. [estrang] g. estranger / ou estrangeresse. b. estranger pe estrangeres.

Ce site utilise des cookies pour son fonctionnement.En savoir plus...