Devri

Recherche 'foug...' : 19 mots trouvés

Page 1 : de foug (1) à fougeus (19) :
  • foug
    foug

    m. Vantardise.

    (1868) FHB 178/174b. foug braz ennho o tont da ober ho mission. ●(1869) HTC 76. Foug ennhan gant he victor.

    (1909) KTLR 3. Aze eo, eme ar c'hroeg, foug bras ennhi. ●(1915) HBPR 57. foug enno, gant ho beleien. ●(1915) KANNlandunvez 52/367. Soudarded he rejimant a zo foug ennho. ●(1923) KNOL 36. Ha foug enno e c'houlennent. ●(1925) BUAZmadeg 41. diskibien ar zant a oa foug enno.

  • foug-
    foug-

    = (?).

    (1710) IN I 245. hac ar re-mâ oc'h ober o c'hoas evit ar c'hloar, a zeu da steigna o laçou ha da asten o rouejou en andrejou caer, specius ha ral hac a fouguer reall a so douguet d'an amourousted.

  • fougas
    fougas

    m. –où

    (1) Propos vantard, vantardise.

    (1867) MGK 80. ar re vraz, / N'euz gant darn anezo nemet avel, fougaz.

    (1957) BRUD 2/46. fougasou gantañ leiz e henou.

    (2) Ober fougasoù gant ub., udb. : vanter qqn, qqc., faire l'article.

    (1950) KBSA 8. be wech ma kav an tu da gomz eus e barrez c'hinidik, ha neuze e ra fougasou ganti. ●(1955) STBJ 117. fougasou a ree gantañ [gant e filhor]. ●(1964) LLMM 102/27. da gomz din eus Per Abgrall, ur c'hontroller war ar bevañs. Kalz a fougasoù a reas gantañ : ur paotr brav hag a feson e oa.

    (3) Empressement ostentatoire.

    (1931) VALL 252a. Empressement ; avec ostentation, tr. «fougas

  • fougasenn
    fougasenn

    f. Personne qui se vante.

    (1983) PABE 33. (Berrien) fougasenn, tr. «vantard.»

  • fougaser
    fougaser

    m. –ion Vantard.

    (1732) GReg 397b. Fanfaron, faux brave, tr. «fougaçzer. p. fougaçzéryen

    (1943) FHAB Meurzh/Ebrel 269. fogaser, tr. «vantard.» ●(1977) PBDZ 524. (Douarnenez) fogaser, tr. «vantard.»

  • fougaserez
    fougaserez

    f. –ed Vantarde.

    (1977) PBDZ 633. (Douarnenez) fogaserez, fogaserezed, tr. «fille vantarde.»

  • fougaserezh
    fougaserezh

    m. Vantardise.

    (1732) GReg 397b. Fanfaronnade, vanterie, en paroles, rodomontade, tr. «Fougaçzérez

    (1824) BAM 61. ar fougaseurez.

    (1977) PBDZ 741. (Douarnenez) fogaserezh, tr. «vantardises.»

  • fougasiñ
    fougasiñ

    v.

    I. V. intr.

    (1) Se vanter.

    (1893) IAI 37. sulvuy ma vezet divergount ha diskorpul, sulvuy e fougaset.

    (1943) FHAB Meurzh/Ebrel 269. Fogasi = vanter. ●(1952) LLMM 32-33/135. (Douarnenez) Fogasiñ : brabañsal. ●(1955) STBJ 17. hep fougasi.

    (2) S'empresser.

    (1931) VALL 252a. S'empresser, tr. «fougasi

    II. V. tr. i. Fougasiñ gant ub. = meuliñ ub.

    (1957) BRUD 2/46. ne ehanas ket da fougasi gand Yann ar Pichon.

    III. V. pron. réfl. En em fougasiñ : se vanter.

    (1952) LLMM 32-33/135. (Douarnenez) An hini 'n em fogas e-un. Ne dalv na gour nag un.

  • fougasus
    fougasus

    adj. Fanfaron.

    (1931) VALL 294a. Fanfaron adj., tr. «fougasus

  • fouge
    fouge

    m. –où

    I.

    (1) Pompe, éclat.

    (1732) GReg 42b. Appareil, éclat, pompe, tr. «Poumpad. p. poumpadou. fougue. Van[netois] Foett. foëtt bras.»

    (1870) FHB 277/124a. an danjer d’en em zalla dre fougue.

    (1924) KANNgwital 263/196. fougeou ar bed-man. ●(1925) BUAZmadeg 117. Fougeou ar bed-man a dremen : perak eta (...) dalla ho kaloun ganto ?

    (2) Bezañ fouge en ub., gant ub. : avoir de la fierté pour qqn.

    (1867) LZBt Gouere 314. fouge gant-he da vean groet ken mad kemer. ●(1877) EKG i 186. Fouge a ioa ennon o kaout eur pried ker kalounek. ●247. Fouge ennho o veza gellet en em zispega kerkouls marc’had diouc’h eun den ker rust. ●(1870) FHB 258/390b. He genbrizonerien zoken a voue fouge enho.

    (1928) BFSA 106. Fouge a veze enni, pa lakae tud ar bed e kemm gant al leanezed.

    (3) Bezañ fouge en ub. gant udb. : être fier de.

    (1936) LZBl Du/Kerzu 408. eur zoudanennad fouge ennon gant va skol.

    (4) Kemer fouge : prendre de la fierté.

    (1909) KTLR 93. lorc’h ha fouge a gemeraz o velet e vedo he unan, o kas en dro oll dud ar maner.

    (5) Kaout fouge en ub. : être fier de qqn.

    (1919) LZBl Genver 10. Leac’h hon euz, ni etre’z-omp ho beleien, da gaout fouge en hor parressioniz.

    (7) Kaout fouge oc’h ober udb. : être très fier de faire qque chose.

    (18--) SAQ i 148. Fouge am eus o tiskleria e zoun unan anezho.

    (7) Mont fouge en ub. être orgueilleux.

    (1878) EKG ii 112. red eo d’ign anzao ouzoc’h, ez eaz fouge enn-oun.

    (8) Lakaat fouge en ub. : énorgueillir qqn.

    (1864) SMM 105. Diouallit da lacat fougue enho oc’h ho meuli.

    (9) Klask fouge = pompadiñ.

    (1864) SMM 110. An enterramant a dle beza deread, mes arabat eo mont da glasc fougue. Penaus e c’halfet mont da glasc fougue pa zer da gass eur c’horf maro d’an douar ?

    (10) Ober fouge da : se vanter de.

    (1914) MAEV 240. Rak hen a rae fouge da veza eun den seven hep moumounerez ebet.

    (11) Ober fouge, ober e fouge(où) : se vanter.

    (1633) Nom 118b-119a. Cingulum : ceinture : gouris da ober fouguè.

    (1889) ISV 193. an dud difeiz a ra ho fouge da veva ep Doue. ●454. Aliez e kait oc’h ankou / O clask ober ho fougeou. ●473. Emaint aze oc’h ober ho fouge gant ho gouiziegez hag ho skianchou.

    (12) C’hwezañ e fouge da u.b. : enfler de vanité.

    (1979) TRBU 18. zoken ar re m’o-deus grêt van da zevel anezo evid meuli an Aotrou Doue, evid c’houeza o fouge dezo e gwirionez.

    II. [au plur.]

    (1) Compliments flatteurs.

    (1938) DIHU 320/32. Ean gar fouilleu, tr. «il aime les compliments. (Pourlet ha Kernèu).»

    (2) Reiñ, troc’hañ fougeoù gant ub. : le complimenter en le flattant.

    (1929) DIHU 217/301. Er minour e droh fouilleu get é lon. ●(1938) DIHU 320/32. fouilleu (s. m. p.) rein fouilleu, tr. «faire des compliments. (Pourlet ha Kernèu).» ●(1980) LIMO 12 avril. Un tamm mad a «fouilleu» e zo de rein d’en daou-sé. ●Fouilleu, mot familier pour «compliments».

    (3) Kanañ fougeoù da ub. =

    (1939) KOLM 59. de gañnal fouilleu d’er ré e daolè argant a zornad getè.

    III. (blason populaire) Tud a fouge : surnom des habitants de Cléder.

    (1912) MELU 365. Plougouloumis bonedeien, / Sibirillis kaketerien, / Klederis tud a fouge, / Ploueskadis tud a leve, / Plouenanis laeroun tout / Ha Kastellis oc'h ar grouk.

  • fougeal / fougeañ
    fougeal / fougeañ

    v.

    I. V. intr. Se vanter.

    (1908) KMAF 39. Pa domzan d'ezan eus va zoaliou kaer, e lavar d'in krenn ha krak : «paour kez Skouarnek, emout adarre o fougeal !» ●(1925) FHAB Mae 189. a zoug ar Breizad da fougeal. ●(1939) MGGD 18. N'eo ket evit kaout an tu da fougeal e lavaran kement-mañ. ●(1944) EURW I 74. fougeal en tavarniou bras.

    II. V. tr.

    A. V. tr. d.

    (1) Fougeal ub. : faire les louanges, les éloges de qqn.

    (1909) KTLR 220. Ober a reont mil grad vad ma mil trugarez d'ar c'havalier guen : fougeal a reont anezhan.

    (2) Fougeal udb. : vanter qqc.

    (1869) SAG 88. Anzao a ran e taal eun dra bennag sin ar Groaz ; kement a ma fougeit anezhan, ho nan. ●170. Fougeal a reont oll talvoudegez sin ar Groaz a enep an droug-speret. ●(1889) ISV 314. fougeal an amzer dremenet.

    B. V. tr. d. Fougeal gant ub. : vanter les mérites de qqn.

    (1908-1910) VROJ Here-Kerzu. ijin a zo en e benn, mantrus. N'eo ket fougeal gantañ eo a ran. (d'après KBSA 243).

    III. V. pron. réfl. En em fougeal.

    (1) Se vanter.

    (1824) BAM 63. An den glorius a deu da en em fougea. ●(1872) ROU 107a. Vantard, tr. «troed d'en em fougeal.» ●(1878) EKG II 58. Mar teu an hini en deuz skrivet histor Ian Pennors da gomz keit divar benn he dad koz, ne ket evit en em veuli nag evit en em fougeal. ●(1879) MGZ 171. arab eo en em fougeal. ●(18--) SAQ II 339. Kaer hon devezo en em fougeal.

    (1921) PGAZ 76. ne garie ket en em fougeal.

    (2) En em fougeal gant, eus : tirer vanité de.

    (1926) FHAB Kerzu 451. Fall, ve d'an den n'em fougeal / Gant ar grasou en deus bet. ●(1932) ALMA 81. Ne dal ket ar boan en em fougeal eus a gement-se. ●(1942) FHAB Gwengolo/Here 197a. en em fougeal eus nerz ha gwevnder o c'horf, eus o ijin, eus o ampartiz.

    (3) =

    (1878) EKG II 87-88. Me gred edont oc'h en em fougeal da c'houzout pini anezho en doa great ar muia drouk.

  • fougeañ
    fougeañ

    voir fougeal

  • fougeasenn
    fougeasenn

    f. Personne qui se vante.

    (1983) PABE 33. (Berrien) fougeasenn, tr. «vantard.»

  • fougeer
    fougeer

    m. –ion

    (1) Vantard.

    (1732) GReg 397b. Fanfaron, faux brave, tr. «fougueër. p. fougueëryen.» ●Il y a deus petites Villes en basse Bretagne, dont on appelle les Habitans, fanfarons, tr. «Diou guæricq vihan a so eñ breiz-isel, pe eus a re e halvér ar vourhisyan, fougueëryen.» ●410b. Fier à bras, fanfaron, qui fait le brave & le furieux, tr. «Fougueeur a ra ar grobis.»

    (1889) ISV 461. eur fougeer.

    (1924) ARVG Eost 172. Hirie c’hoaz tije kavet peadra tognan da bluenn o flemman meur a fougeer hag a fougeerez ! ●(1983) PABE 33. (Berrien) fougeer, tr. «vantard.»

    (2) (Blason populaire) Fougeerien Rostrenn : surnom des hommes de Rostrenen.

    (2016) TELGR (29.07.2016) [52a] (Daniel Giraudon). Fougeerien Rostrenn, tr. « Les vantards de Rostrenen ».

  • fougeerez
    fougeerez

    f. –ed Vantarde.

    (1889) ISV 138. ar fougerez Judith.

    (1924) ARVG Eost 172. Hirie c'hoaz tije kavet peadra tognan da bluenn o flemman meur a fougeer hag a fougeerez !

  • fougeerezh
    fougeerezh

    m. –ioù

    (1) Action de se vanter.

    (1869) FHB 207/407b. ober dispignou foll e braoenteziou hag e fougerez. ●(1869) HTC 12. Dre ourgouil ha dre fougerez eo e comzent evelse.

    (1907) KANngalon Mezheven 416. ne vez nemed ourgouill ha fougerez en hon oberiou. ●(1908) FHAB Du 333. abalamour d'o fougeerez.

    (2) (Une) Vantardise.

    (1864) SMM 73. ar bed abez gant he zanvez, he fouguereziou. ●(1869) FHB 253/372b. e Doue edo sonch an oll, ha ne ket e fougereziou ar bed.

  • fougeet
    fougeet

    adj. =

    (1939) MGGD 6. Fougeet-bras d'ezañ ha bamet gant ar pez a gleve.

  • fougerez
    fougerez

    f. (agriculture) Nom du soc réglé pour creuser des sillons.

    (1996) VEXE 165. Le régulateur, qui remplace les roues que l'on trouve sur l'arar gand killorou, permet de régler la profondeur du labour. Plus on le fait coulisser vers le haut et moins le soc pénètre dans le sol. Ce réglage est choisi lors du défrichage d'une lande par exemple. Lorsque le régulateur est disposé de façon telle que le soc ne fait qu'écorcher le sol, «enlever la verdure» dit un informateur, l'arar turk est appelé ar gignerez. On la nomme ar fougerez, lorsque le soc creuse un sillon.

  • fougeüs
    fougeüs

    adj. Vaniteux.

    (1834) APD 46. actionou fougueus.

    (1926) FHAB Gouere 260. an ear fougeüs en deveze kent peurvuia.

Ce site utilise des cookies pour son fonctionnement.En savoir plus...