Recherche '"garmiñ"...' : 1 mots trouvés

• garmiñ / garmat / garmet / garm
  garmiñ / garmat / garmet / garm

  v.

  I. V. intr.

  A. (en plt de qqn)

  (1) Crier.

  ●(1659) SCger 34b. crial, tr. «garmi.» ●149b. garmi, tr. «crier.»

  ●(1907) AVKA 235. a n-am lakaas da c'harmat warnhi.

  (2) Pleurer bruyamment.

  ●(1499) Ca 95b. g. [goelaff] plourer. braier. vide in garmet. ●(c.1500) Cb 91b. [garm] g. crier ou plourer comme enfant. b. garmet. ●g. en plorant crier. b. garmet ouch goelaff. ●g. cri en pleur. bri. garmet ouch goelaff.

  ●(1732) GReg 235a. Crier parlant des petits enfans, tr. «garmi. pr. garmet.»

  ●(1910) YPAG 3. Eur bugel bihan, en e gavel, a 'n em lak da c'harm. ●(1924) BILZbubr 38/841. he hini diwea o voac'hal hag o c'harmi. ●(1954) LLMM 42/13. Kerkent ha m’en em gav lagad an den a-rez gant daoulagad kriz al loen e stag Reubin da c’harmiñ a-nerzh e benn.

  B. (en plt d'animaux)

  (1) Beugler.

  ●(1792) BD 3786. hac an ol chatal mut gant estlam o charmet, tr. «et tout le bétail en train de beugler de terreur.»

  (3) Glapir.

  ●(1922) EMAR 25. lern o c'harmat.

  II. V. tr. d. [au narrat. ind.] Crier.

  ●(1962) GERV 20. – Loen didalvez !» a c'harme ar folladenn war he fried.