Recherche 'harzh...' : 9 mots trouvés

Page 1 : de harzh (1) à harzhus (9) :

• harzh
  harzh

  m. & adv. –où

  I. M.

  (1) Aboiement.

  ●(1499) Ca 108b. g abayement de chien. b. harz. ●(1633) Nom 216a. Latratus : abay, abayement : harz, harzal eguis vn quy.

  ●(c.1718) CHal.ms i. abboy, le cri, le Iapper d'un chien, tr. «harh ur hi..» ●(1732) GReg 4a. Abboi, ou abboyement, le cri d'un chien, tr. «Harz. Van[netois] harh.» ●(1744) L'Arm 3b. Abboi, cri du chien, tr. «Harh.. pl, heu. m.»

  (2) Aboiement(s) ; manière, action d'aboyer.

  ●(1878) EKG II 26. Dioc'h he harz, hennez zo eur c'hi chase.

  (3) Aboiements de plusieurs chiens.

  ●(1902) PIGO I 213. eur yud, eun harz, eur c'halompadek 'oe klevet.

  II. Loc. adv. A-harzh hag a-sko : à cor et à cri.

  ●(1889) CDB 171. Ha ma krient ha c'harz ha sko, tr. «Et ils criaient à tue-tête.» ●Ha c'harz ha sko», m. à m. : «Et aboie et frappe» ; c'est-à-dire : à cris et à coups. Ces dictons sont souvents intraduisibles.

• harzhadeg
  harzhadeg

  f. –où Aboiements de plusieurs chiens.

  ●(1879) ERNsup 146. (c')harzadek, aboiements (d'une meute), Corn[ouaille].

  ●(1927) GERI.Ern 10. harzadeg, tr. «aboiement (d'une meute).»

• harzhadenn
  harzhadenn

  f. –où (Un) aboiement.

  ●(1877) EKG I 130. ho harzadennou. ●(1879) ERNsup 146. (c')harzadenn, aboiement, Corn[ouaille].

  ●(1902) PIGO I 62. pa loska ar c'hi eun harzaden skiltruz. ●148. harzaden eur c'hi klanvaet. ●(1914) DFBP 2a. aboiement, tr. «Herzaden.»

• harzhal / harzhañ / harzhiñ
  harzhal / harzhañ / harzhiñ

  v. intr. Aboyer.

  I.

  ●(1499) Ca 108b. Harzaff. g. abayre. ●(1633) Nom 215a. Vlulatus : hurlement : hual, harzal. ●216a. Latratus : abay, abayement : harz, harzal eguis vn quy.

  ●(1659) SCger 153b. harzal, tr. «abaier.» ●(1710) IN I 115. Ar chass ne reant nemet harzal ha chilpat outi. ●(c.1718) CHal.ms i. abboyer, tr. «harhal, harhein.» ●(1732) GReg 4a. Abboyer, japper, tr. «Harzal. pr. harzet. Van[netois] harhal. Harheiñ. ppr. harhet.» ●(1744) L'Arm 3b. Abboyer, tr. «Harhal ou harhein.»

  ●(1838) OVD 137. lausquet, èl ma larér, er châs de harhal ar el loër. ●(1857) CBF 99. Ar c'hi am euz klevet oc'h harzal, tr. «J'ai entendu le chien aboyer.» ●(1878) EKG II 27. ne rea nemed harzal ouc'h he stag.

  ●(1907) PERS 170. da arzal evel eur c'hi. ●(1909) FHAB Du 347. hor chas a stago ive da arzal, da arragi. ●(1910) MAKE 62. a-wechou chas a harze hag a chalpe war o lerc'h. ●(1914) DFBP 3a. aboyer, tr. «Herzal.»

  II.

  (1) Teuler mein ouzh kement ki a harzh : voir mein.

  (2) Kregiñ a-raok harzhal : voir kregiñ.

• harzhañ
  harzhañ

  voir harzhal

• harzher
  harzher

  m. –ion Aboyeur.

  ●(c.1718) CHal.ms i. uoila un chien qui est un grand abboyeur, tr. «harhour bras é er hi zé.» ●(1732) GReg 4a. Abboyeur, qui abboye, tr. «Harzer. p. harzéryen. Van[netois] Harhour. p. harheryon.» ●(1744) L'Arm 3b. Abboyeur, tr. «Harhour.. pl, rion. m.»

• harzherezh
  harzherezh

  m. Aboiement.

  ●(1962) EGRH I 108. harzherezh m., tr. « aboiement. »

• harzhiñ
  harzhiñ

  voir harzhal

• harzhus
  harzhus

  adj. Aboyant.

  ●(1914) DFBP 3a. aboyant, tr. «Herzus.»