Recherche 'hik...' : 9 mots trouvés
Page 1 : de hik (1) à hikus (9) :- hikhik
m.
(1) (pathologie) Hoquet.
●(1499) Ca 115a. Jc. g. icquet. ●(1633) Nom 260a. Singultus : sanglot : sanglot, vhanat, an hicq.
●(1659) SCger 66b. hoquet, tr. «hic.» ●(1732) GReg 500a. Hoquet, tr. «Hicq. an hicq.» ●Il a le hoquet, tr. «Ez ma an hicq gandhâ.»
●(1869) FHB 222/103a. eur gaouat hik (...) eun abaden hik. ●(1876) TDE.BF 290a. Hik, s. m., tr. «Hoquet.»
●(1901) FHAB Mae 261. Gortozit ken na deuio din eur gaouat hik. (…) Dont a reas dezhi goude creiz-deiz eun abaden hig ken na venne mouga.
(2) Hik ar marv : hoquet, râle d'un moribond.
●(1876) TDE.BF 290a. Hik ar maro, tr. «le râle d'un moribond.
●(1957) AMAH 76. evel pa vije bet hik ar marv ganto.
►absol.
●(1530) Pm 238 (Mab Den). Quent ez duy an yc, da em sycour, tr. «Avant que vienne le râle, aide-toi.»
(3) Chatouillement ressenti.
●(1732) GReg 157b. Chatouillement, sentiment qui naît de cette action, tr. «Van[netois] En hicq.»
- hikadurhikadur
m. –ioù Chatouillement.
●(1732) GReg 157b. Chatouiilement, action de chatouiller quelqu'un, tr. «Van[netois] Hicqadur.»
- hikalhikal
voir hikat
- hikat / hikal / hikiñhikat / hikal / hikiñ
v.
(1) V. intr. Hoqueter, avoir le hoquet.
●(1732) GReg 500a. Hoqueter, pousser de fréquens hoquets, tr. «Hicqat. pr. hicqet. Van[netois] hicqeiñ.»
(2) V. tr. d. Chatouiller.
●(1732) GReg 157b. Chatouiller, tr. «Van[netois] Hicqat. pr. hicqet. hicqeiñ. pr. et.»
●(1876) TDE.BF 290a. Hikal, hikein, v. a. V[annetais], tr. «Chatouiller.»
- hiked
- hiketal / hiketiñhiketal / hiketiñ
v. intr. Avoir le hoquet.
●(1876) TDE.BF 290a. Hiketal, hiketein, v. n. V[annetais], tr. «Avoir le hoquet.»
- hiketiñhiketiñ
voir hiketal
- hikiñhikiñ
voir hikat
- hikus