Recherche '"inorañ"...' : 5 mots trouvés
Page 1 : de inoran-inorin (1) à inoranted (5) :- inorañ / inoriñ
- inorañsinorañs
f. –où Ignorance.
●(1499) Ca 115b. Jgnorancc. g. ignorance. ●(1576) Gk II 123. E sicour da diguisquafu an ignorancz.
●(1659) SCger 68b. ignorance, tr. «ignorancç.» ●(1710) IN I 79-80. da burgi quement hon entandamant dious e inorançou. ●(1727) HB 155. ar pec'het a inoranç. ●(1732) GReg 512a. Ignorance, tr. «Innorançz.» ●(1767) ISpour 18. pé dré ignorance, pé dré fragilitæt. ●(1790) MG 41. Hui e rescondou de Zoué ag é inorance. ●376. en ineanneu péré e hanàu ou ignorance hac ou izeldæt.
●(1829) IAY 60. ar ræsonerien-se, pere so en general tud carguet a ignoranç. ●(1834) SIM 28. lêzel hon bugale en ignoranç. ●(1850) MOY 152. Ne zigareit qet ouz se neb ignoranç.
- inorant .1inorant .1
adj. Ignorant.
●(1557) B I 649. Pobl ignorant dihoant diauantaig, tr. «gens ignorants, indolents, sans mérite.» ●(1612) Cnf.epist 34. me Bellec indin hac ignorant.
●(1732) GReg 512a. Ignorant, ante, tr. «Innorant.» ●(1790) MG 37. Hui e hum glêm é hoh inorant.
►[empl. sans art.] Ceux qui sont ignorants.
●(1821) SST vi. bras ha bihan, cos ha yoanq, habil hac ignorant.
- inorant .2
- inoranted