Devri

Recherche '"inorañ"...' : 5 mots trouvés

Page 1 : de inoran-inorin (1) à inoranted (5) :
  • inorañ / inoriñ
    inorañ / inoriñ

    v. tr. d. Ignorer.

    (1499) Ca 115b. g. ignorer. b. ignoraff.

    (1732) GReg 512a. Ignorer, tr. «Innori. pr. innoret

    (1834) SIM 170. evitàn d'e ignori.

  • inorañs
    inorañs

    f. –où Ignorance.

    (1499) Ca 115b. Jgnorancc. g. ignorance. ●(1576) Gk II 123. E sicour da diguisquafu an ignorancz.

    (1659) SCger 68b. ignorance, tr. «ignorancç.» ●(1710) IN I 79-80. da burgi quement hon entandamant dious e inorançou. ●(1727) HB 155. ar pec'het a inoranç. ●(1732) GReg 512a. Ignorance, tr. «Innorançz.» ●(1767) ISpour 18. pé dré ignorance, pé dré fragilitæt. ●(1790) MG 41. Hui e rescondou de Zoué ag é inorance. ●376. en ineanneu péré e hanàu ou ignorance hac ou izeldæt.

    (1829) IAY 60. ar ræsonerien-se, pere so en general tud carguet a ignoranç. ●(1834) SIM 28. lêzel hon bugale en ignoranç. ●(1850) MOY 152. Ne zigareit qet ouz se neb ignoranç.

  • inorant .1
    inorant .1

    adj. Ignorant.

    (1557) B I 649. Pobl ignorant dihoant diauantaig, tr. «gens ignorants, indolents, sans mérite.» ●(1612) Cnf.epist 34. me Bellec indin hac ignorant.

    (1732) GReg 512a. Ignorant, ante, tr. «Innorant.» ●(1790) MG 37. Hui e hum glêm é hoh inorant.

    ►[empl. sans art.] Ceux qui sont ignorants.

    (1821) SST vi. bras ha bihan, cos ha yoanq, habil hac ignorant.

  • inorant .2
    inorant .2

    m. –ed Ignorant.

    (1732) GReg 512a. Des ignorants, tr. «Innoranted

  • inoranted
    inoranted

    f. Ignorance.

    (1732) GReg 512a. Ignorance, tr. «innoranded

    (1838) OVD 153. ma chommou mab-dén én inorantèd. ●205. en inorantèd.

Ce site utilise des cookies pour son fonctionnement.En savoir plus...