Recherche 'jarne...' : 6 mots trouvés
Page 1 : de jarne (1) à jarnegodellig (6) :- jarne
- jarnealjarneal
v.
(1) V. intr. Jurer, dire des jurons.
●(1824) BAM 40. ar re a varv o jarneal. ●(1846) DGG 147. an accustumanç fall da charneal. ●(1847) MDM 46. Ne d'id quet da jarneal. ●(1860) BAL 244. na deufe din jarneal. ●(1866) FHB 55/22b. Hag ho micher eo ho laca da charneal. ●(1877) EKG I 308. Anat oa o doa c'hoant da jarneal ha da Zakreal... ●(1890) MOA 301b. Faire des imprécations, tr. «jarneal.»
●(1911) RIBR 150. En em lakaat a eure da jarneal, da nondeal, da doui ha da vallozi evel eun daonet. ●(1913) FHAB Kerzu 375. charneal a reont en o yez. ●(1914) MAEV 137. Ar zoudarded a zakre, a jarnee.
(2) V. tr. i. Jarneal gant ub., udb. : vitupérer, pester contre qqn, qqc.
●(1732) GReg 716b. Pester, invectiver contre, tr. «jarneal gad ur re, pe gad un dra-bennac.»
- jarnebiac'hjarnebiac'h
interj. Juron euphémique pour «je renie Dieu».
●(17--) BMa 550. Jarne biach an diffesson, tr. «Jarnidieu ! le malappris.» ●1207. Jarny biach goel gol avoalc'h, tr. «Jarnidieu, une assez grande perte !»
- jarnebie
- jarneerjarneer
m. –ion Homme qui jure, qui dit des jurons.
●(1945) GPRV 102. ar beleg bras hel lak 'touer, jarneour.
- jarnegodelligjarnegodellig
interj. Juron euphémique pour «je renie Dieu».
●(1890) MOA 347. Morbleu ! Interj. En mauvaise humeur, tr. «charne-godellik !» (T).