Recherche 'junt...' : 7 mots trouvés
Page 1 : de junt (1) à juntrin (7) :- juntjunt
m. –où
(1) Côté d'une pierre de taille.
●(1920) KZVr 359 - 25/01/20. juntrou, tr. «côtés [de la pierre de taille].»
(2) Articulation.
●(1896) GMB 343. junt articulation, en pet[it] Trég[uier].
●(1902) PIGO I 107. e eskern o strakal deuz ar juntou, kement kammed a re.
(3) Raccord.
●(1914) DFBP 269b. raccord, tr. «junt.»
- juntadenn
- juntañ / juntrañ / juntriñjuntañ / juntrañ / juntriñ
v.
I. V. tr. d.
(1) Joindre.
●(1744) L'Arm 18a. Assembler des pieces, tr. «Jeutein.»
●(1846) DGG 104. chuntri hon daouarn.
●(1907) PERS 293. neuze e juntre he zaouarn.
(2) Raccorder.
●(1914) DFBP 269b. raccorder, tr. «junta.»
(3) Conclure (un marché).
●(1857) HTB 53. Ar marc'had a oe juntet.
II. V. tr. i. (en plt de vêtement)
(1) Juntañ da ub. : aller à qqn.
●(1913) KOME 8. Ken brao e juntont d'in ha ken moust ec'h on gante [an dilhad] !
(2) Juntañ gant udb. =
●(1994) HETO 40. N'eus nemed eun dra o tifeti ahanoh. Ar robenn-ze na junt ket gand eur hoef.
III. V. pron. réfl. En em juntañ =
●(1857) HTB 65. Lennet am euz (…) eur frazen er Skritur, ha ne gav ket d'in en em juntfe ganti hi unan. (…) Ar frazen-ze en em junt ervat, eme an abad.
- junter
- juntet
- juntrañjuntrañ
voir juntañ
- juntriñjuntriñ
voir juntañ