Recherche 'koñfitur...' : 3 mots trouvés
Page 1 : de konfitur (1) à konfiturerez (3) :- koñfiturkoñfitur
m. –ioù
(1) = (?) Sauce sucrée (?).
●(1499) Ca 42b. Confitur. g. confiture. l. hoc salimitum ti Jdem hoc salamentum / ti. ●(c.1500) Cb 45a. Confitur. g. confiture. l. hoc salimitum ti Jdem hoc salamentum / ti. ●(1633) Nom 55a. Condimentum, embamma, intinctus : sausse, assaisonnement, confiture : sauçc, counfitur.
(2) Confiture(s).
●(1732) GReg 195a. Confiture, tr. «Confiture. p. confituryou.» ●Confiture seche, tr. «Confitur seac'h.» ●Confiture liquide, tr. «Confiture tanau.» ●(1772) KI 413. c'hoes confitur, tr. «odeur de confitures.»
●(1838) OVD 237. en avaleu stoup, péré nen dint mad nameit é confitur.
●(1916) KANNgwital 166/159. daou lur konfitur. ●(1941) ARVR 8/4d. er c'hoñfituriou, er mel. ●(1976) BAHE 91/9. kement a gonfituriou a oa (...) ma ne ouien ket petore pod boulc'hañ.
(3) fam. Gwerc’hez koñfitur : bigote.
●(1987) BAPR 34. Hañ feiz, vad, setu eur Werhez koñfitur adarre !
(4) argot (tunodoù) Gwerc’hez Vari a Goñfitur : bigote, grenouille de bénitier.
●(1957) RODE 100. Gwerc’hez-Varia Gonfitur, se dira d’une bigote aux manières trop cérémonieuses. Appliquée à un homme, cette expression est vraiment comique. ●(1970) BHAF 384-385. Eur gludenn a zo eur plah re zous he doareou ha gwidreuz e gwirionez. Eur Werhez-Varia-Gonfitur, evel ma vez lavaret a-wechou.
- koñfiturerkoñfiturer
m. –ion Confiturier.
●(1732) GReg 195a. Confiturier, marchand, tr. «Confiturèr. p. confituréryen.»
- koñfiturerezkoñfiturerez
f. –ed Confiturière.
●(1732) GReg 195a. Confituriere, tr. «Confiturerès. p. confitureresed.»