Recherche 'koler...' : 7 mots trouvés
Page 1 : de koler (1) à kolerus (7) :- kolerkoler
m./f. –où
(1) Colère.
●(1659) SCger 71a. ire, tr. «coler.» ●(1732) GReg 178b. Colere, peché capital, tr. «colér.»
●(c.1802-1825) APS 85. er holer, er goal-gonzereah. ●98. dibouellet guet er holer. ●(1824) BAM 293. ar songesonou vil, an drouc-presegou, ar c'holerou. ●314. pa covessaot ho colerou. ●(1834) SIM 247. ar goler so bocennus. ●(1850) JAC 127. e voant en coler vras. ●(1855) BDE 665. én déieu a golér.
●(1911) SKRS II 246. Patris a ioa goal dechet d'ar goler.
(2) Kemer ur goler : se mettre en colère.
●(1857) HTB 70. pa welas an euz-ze stag ouz he fenn e kemeras ur goler.
- kolerakolera
m. (pathologie) Coléra.
●(1859) MMN 117. an derzien dom, ar c'holera. ●(1866) LZBt Gouere 168. eur bar kolera. ●(1867) FHB 113/71b. epad ma e bet ar c'holera en departamant. ●(1893) IAI 224. pa zirollas ar c'holera e kear.
●(1912) LZBl Genver 310. ar vosen, ar c'holera hag ar vreac'h. ●(1928) LEAN xiv. en hanv e teuas ar c'holera. ●(1934) PONT 28. eun hanter-kant mil den bennak oa sammet gant ar c'holera.
- koleretkoleret
adj. En colère.
●(1576) Cath p. 20. vn president coleret, tr. «un président irrité.»
●(1824) BAM 150. petra a respontin-me d'an den coleret-se ? ●(1831) MAI 49. un Doue coleret ouzac'h. ●(1867) FHB 129/199b. gant eur vouez huel ha koleret. ●(18--) AID 175. p aven coleret, tr. «quand je suis en colère.»
- kolerik
- kolerikus
- koleriñkoleriñ
v.
I. V. intr.
(1) Se mettre en colère.
●(1710) IN I 306. ur veich hepquen o coleri. ●(1790) MG 9. colerein e rér du-hont ha du-men. ●135. a pe golerèn. ●(1790) Ismar 146. Requis vai guhavè colèrein.
●(1838) OVD 141. Gout bihuein hemb colérein. ●(1855) BDE 395. Ha coléret e vehed-hui perpet dohemb ? ●841-842. col patianted, colérein.
(2) Koleriñ gant, ouzh ub. =
●(1787) BI 105. de golerein memb doh el-lonnet. ●(1790) Ismar 211. dihoal a ou anjuliein, a ou goal-drætein, a douyèt hac a golèrein guet-t'ai. ●213. en doug de golèrein doh un aral.
II. V. tr. d. Mettre en colère.
●(1732) GReg 179a. Mettre en colere, tr. «colereiñ. pr. coleret.»
●(1854) MMM 66. oc'h offanci ac o coleri Doué. ●(1866) HSH 62. ar pez a goleras ar re-all.
III. V. pron. réfl. En em goleriñ : se mettre en colère.
●(1576) Cath p. 15. pan cleuas an tyrant an trase ez deuz de nem colery, tr. «Lorsque le tyran entendit cela, il vint à s'irriter.»
●(1727) HB 423. Ha dan deiz m'en em golero. ●(1732) GReg 179a. Se mettre en colere, tr. «him goléreiñ. hum goléreiñ.»
●(1866) HSH 85. Aman en em goleras dreist-voder.
●(1904) KANngalon Du 250. tear oa goulzkoude d'en em goleri. ●(1915) HBPR 72. ma vijen deuet d'en em goleri.
- koleruskolerus
adj. Colérique.
●(1710) IN I 103. un den hac a so colerus. ●(1732) GReg 179a. Colere, colerique, bilieux, sujet à la colere, fougueux, emporté, tr. «colerus.» ●(1767) ISpour 117. ur Vouéss attahignuss ha coleruss. ●(1790) MG 14. a dud colerus.
●(1831) MAI 120. tud (...) colerus. ●(1846) BAZ 280. evel ma oa eun den colerus ha direiz, e poanias da zousaat he spered. ●(1857) HTB 146. koleruz, killen, falakr. ●(1883) IMP 7. Pennoc a colerus.