Recherche 'koumananter...' : 1 mots trouvés

Page 1 : de koumananter-koumanantour (1) à koumananter-koumanantour (1) :

• koumananter / koumanantour
  koumananter / koumanantour

  m. –ion

  (1) Personne qui s'engage.

  ●(1869) FHB 241/256b. Evit an eost ema ar c'his dre Vreiz-oll da gemeret, pa gaver, comanancherien. (...) gant sicour an dornerezet, n'eus ket a izom kement a gomanancherien eost.

  ●(1995) BRYV v 50. (Milizag) Ar vevelien all a oa gwechall eo ar gomanañcherien.

  (2) Abonné.

  ●(1914) DFBP 2b. abonné, tr. «Koumananter.» ●(1920) FHAB Genver 193. Pedi reomp hon c'houmananterien da adnevezi, ar c'hentan ar gwellan, o c'houmanantou. ●(1937) DIHU Ebrel 241. N’é ket 16 komenandour nebetoh e oulennen é nivéren Kerzu, met 100 lénnour muioh.