Recherche '"kustumiñ"...' : 1 mots trouvés

• kustumiñ / kustumañ
  kustumiñ / kustumañ

  v.

  I. V. intr.

  (1) S'habituer, s'accoutumer.

  ●(1499) Ca 53a. Custumiff. g. accostumer.

  ●(1907) PERS 163. kustumi a rankan, emezhan, da glevet trouz.

  (2) [empl. devant un v.] Avoir l'habitude de.

  ●(1576) Cath p. 26. homan eo Cathell peheny a custumes en amser tremenet da aznauoult, tr. «Celle-ci est Catherine, que tu avais coutume, au temps passé, de connaître.»

  ●(1727) IN II (avis) iii. evel ma custumont côms e general.

  ●(1904) KANngalon Du 247. eur maread, a lavarfot, a gustum enebi beteg ann heur diveza. ●(1909) KTLR 68. an alvokadet a gustume distaga kalz bomou latin. ●(1982) MABL II 79. (Lesneven) hennezh a gustum labourat diwezhat.

  (3) Kustumiñ ouzh + v. : s'habituer à.

  ●(1902) PIGO I 40. Me gustumo ive evelte deuz gwelet anean. ●(1957) AMAH 155. Ha neuze, ha neuze, dont a reer da gustumiñ ouzh kement tra er bed-mañ.

  II. V. tr. d. Accoutumer.

  ●(1910) MBJL 116. kustumi 'nê da zistagan ervat komzo ar pedenno.

  III. V. pron. réfl. En em gustumiñ : s'accoutumer.

  ●(c.1500) Cb [armaff]. g. commancier a armer en cheualerie. b. dezrou en em armaff e marhecyez / enem custumaff a bresel.