Devri

Recherche 'lor...' : 74 mots trouvés

Page 1 : de lor-1 (1) à lorenti (50) :
  • lor .1
    lor .1

    adj.

    (1) Mou, apathique.

    (1836) FLF 31. Ar gloaneien, traou disqiant ha lor.

    (1913) BOBL 27 septembre 458/2e. Ar c'hezek tretou, da lavaret eo kezeg labour, eo ar re bounner, ledan a gorf ha teo a vemprou, eun tammik lor ha pozet.

    (2) (en plt de la surface de l'eau) Calme.

    (1931) VALL 92a. Calme (eau, étang), tr. «lor.» ●(1944) GWAL 161/42. Daoulagad lemm livris 'vel lano ul lenn lor.

  • lor .2
    lor .2

    adj. cf. lovr

    (1) (en plt de qqc.) Sale.

    (1872) DJL 29. ar c'hrabanou lor. ●(1891) MAA 49. eneou lor ar bayanet.

    (1927) KANNkerzevod 3/13. eun toull tenval, lor ha saotret. ●(1936) IVGA 44. Deut e oa ganti war he c'hein eur pez liñseriad traou lor. ●(1952) LLMM 34/45. (Douarnenez) e Kemper lor = lous. ●(1955) STBJ 93. krotouzet o fas ha lor o dilhad.

    ►sens fig.

    (1907) FHAB Meurzh/Ebrel 38. D'ar re a zo douget d'al leuc'haj e kinnigont scridou lor, goest avechou da lakaat da ruzia gant ar vez tud Sodom ha Gomor.

    (2) (en plt de la mer) Grosse, mauvaise.

    (1977) PBDZ 899. (Douarnenez) n'eus ken ma teu re lor ar mor, tr. «ce n'est que si la mer devient trop mauvaise.» ●(1979) VSDZ 156. (Douarnenez) kalz loroc'h mor 't eus, tr. (p. 317) «tu as une mer beaucoup plus grosse.»

    (3) =

    (1787) BI 57. lod ë hum lausq de lourtat ha de ponnérat énn unn aroüaregueah lovre.

    (4) (insulte) Lor Frans =

    (1938) SAV 9/41. Ha ! Tres-kroug ! A ! Laer ha mab laer ! Me da bako me, koll-boued ! fall-tra ! lor-Frañs, penn-tach !

  • lorañ / loriñ
    lorañ / loriñ

    v.

    I. V. tr. d. Salir. cf. lovrañ

    (1869) FHB 228/151b. lori ho prezoneg gan ar geryou galleg-ze.

    (1936) IVGA 58. beza loret bremañ gant lag an hent. ●(1984) EBSY 62. (Sant-Ivi) loriñ, tr. «salir.»

    II. V. intr.

    (1) Perdre son temps à ne rien faire.

    (1942) DHKN 105. Ne chom ket de lorein pelloh.

    (2) Se gâter.

    (1977) PBDZ 64. (Douarnenez) lori, tr. «se détériorer (en parlant du poisson laissé à la chaleur, par exemple).»

    (3) Aigrir (le cœur).

    (1977) PBDZ 124. (Douarnenez) loriñ, tr. «aigrir (le cœur).»

  • Loraog
    Loraog

    voir Loudieg

  • lorb
    lorb

    m. =

    (1855) BDE 447. É creis me lorb, me mès laret : n'en dès hanni ne fari.

  • lorbaj
    lorbaj

    m. Paroles trompeuses.

    (1767) ISpour 370. el lorbage ha folleah ag er bétt. ●(1790) MG 344. Goud e ran bermen, me hoær, en e mès hum abusét a vras, a pe mès credét el lorbage-ce eid er péh e ansaign er Hatechén. ●(17--) VO 85. folleah ha lorbage er béd.

    (1857) GUG 154. Groamb brézel d'er bed, de Satan, / Saùamb ol énep d'ou lorbaj ! ●(1896) HIS 35. er bobl e gredas er lorbaj-sé.

    (1907) VBFV.fb 44a. flagorner, tr. «laret lorbaj.» ●(1921) DIHU 116/207. dihoallet doh lorbaj er sorserion. ●(1921) GRSA 215. En doéré-man e zo hoah guirioné ha nann lorbaj.

  • lorber .1
    lorber .1

    adj. Trompeur.

    (1922) EOVD 37. O bed maleurus ha lorbour !

  • lorber .2
    lorber .2

    m. –ion Trompeur.

    (1732) GReg 215b. Corrupteur, qui seduit, qui corrompt les autres, tr. «Van[netois] lorbour ; p. yon, yan.» ●(1744) L'Arm 354a. Séducteur, tr. «Lorbour.. berion.» ●(1790) MG 124. el lorberion-ze péré e hum vêl a larèt d'en dud ou avantur vat. ●(17--) TE 389. lod-aral é contrél e larai é hoai ul lorbour.

    (1818) HJC 367. er lorbour-ce. ●(1821) SST 50. e vehai bet ur lorber. ●(1843) LZBg 1blezad-2l lodenn 6. e cehé bet sellet guet ol en dud èl ul lorbour hag ur bâmour. ●(1844) LZBg 2l blezad-1 lodenn 83. hur galhuein e rèt lorberion. ●(1849) LLB 1596. ur haih lorbour. ●(1861) BSJ 230. ur fal dra, ul lorbér. ●(1896) HIS 145. er lorbour-sé, en dès profésiet en dra-men.

    (1919) BSUF 6. er sellet èl ur lorbour. ●(1923) KADO 25. Nen dous meit ur lorbour.

  • lorberez
    lorberez

    f. –ed Trompeuse.

    (1732) GReg 215b. Corruptrice, tr. «Van[netois] lorberes. p. ed

    (1906) HIVL 27. ne gred mui é ma ur lorberéz é.

  • lorberezh
    lorberezh

    m. –ioù

    (1) Paroles, menées pour séduire, tromper qqn.

    (1744) L'Arm 354a. Séduction, tr. «Lorbereah.. heu. m.»

    (1906) HPSA 11. en dihuen doh lorbereh en diaul. ●(1921) GRSA 216. é cheleu doh lorbereh en diaol.

    (2) Tromperie.

    (1856) GRD 13. lorbereah er bed. ●(1857) LVH 378. lorbereaheu er bed.

    (1906) HIVL 47. Lod aral e chonjé é oé kement-men ur merch open penaus ne oé ket a lorbereh get Bernadet. ●88. n'ou doé ket gellet hé luiein na kavet lorbereh erbet get hi. ●(1913) AVIE 108. néhanseu er bed, lorbereh er madeu, plijadurieu ar vuhé hag en hoantadenneu aral.

  • lorbet
    lorbet

    adj. Bout lorbet a : être trompé par.

    (1838) OVD 145. hemb bout lorbet a hou faute.

  • lorbiñ
    lorbiñ

    v.

    I. V. tr. d.

    A.

    (1) Séduire, tromper.

    (1744) L'Arm 127b. Embabouiner, tr. «Lorbein.» ●354a. Séduire, tr. «Lorbein.» ●(1767) ISpour 80. hac e assaye el-cé lorbein er ré-ral. ●(1792) HS 140. lorbein enn dut.

    (1825) COSp 250. hou lorbein dré drompereaheu.

    (1908) NIKO 40. Maleur d'er ré e lorb er bobl é Keranna ! ●(1913) AVIE 161. ne hra meit lorbein en dud.

    (2) Lorbiñ ub. gant, dre : tromper par.

    (1910) ISBR 64. hag é lorbas en ol get konzeu kaer ha pep sord geuiér. ●(1922) EOVD 230. ma lorban me spered get er sort dezirieu dibrofit. ●(1923) KADO 15. Ne faut ket hun lorbein, èl ma hret, dré er geu.

    B. spécial. Séduire, débaucher.

    (c.1718) CHal.ms i. débaucher une fille, tr. «sodein, dibauchein, filennein, lorbein ur uerh, ur plah.» ●(c.1718) CHal.ms iv. Suborner une fille, tr. «lorbein, trompein couchiein, sodein subornein ur uerh, ur plah.» ●(1732) GReg 215a. Corrompre une fille, tr. «lorbeiñ ur verh.»

    II. V. pron. réfl.

    (1) En em lorbiñ : se tromper, se fourvoyer.

    (1838) OVD 184. ul lod vad a amièd sant Basile e hum lorbas betac quemér scùir ar é sieu naturel. ●(1857) AVImaheu 99. dihoallet a hum lorbein.

    (2) En em lorbiñ gant ub. =

    (1856) GRD 252. hàg ean hum lorbehé guet hoarieu a nittra ? ●254. Red é enta en dout collet er spered, e lar sant Eucher, eid hum lorbein guet quement a dreu didalvé én un amzér quer bèr.

  • lorbus
    lorbus

    adj. Trompeur.

    (1906) DIHU 11/194. konzeu lorbus er Judaz. ●(1931) GUBI 108. er bed lorbus. ●229. er bed get é vadeu lorbus.

  • lorc'h
    lorc'h

    m. & adv. –où

    I. M.

    A. (en plt de qqn)

    (1) Orgueil, fierté.

    (1575) M 1869. Hac an Bez hep quen lorch, quent forch pan dazorchas, tr. «Et quand du tombeau il ressucita sans faste, avant de quitter (la terre).»

    (18--) MIL.ms (d’après MNOTes 164). lorc’hou zo en-han, tr. «il est plein de vanité.»

    (1900) ANDP 12. Heman, lorc'h enn-an, a oa o paean lod d'ei e-tal eur stall. ●(1911) BUAZperrot 149. lorc'h enno ouz o dougen. ●(1919) MVRO 7/1b. lorc'h enno o veza Bretoned, lorc'h enno o komz brezoneg. ●(1921) PGAZ 76. n'euz lorc'h ebet enn'han.

    (2) Kemer lorc'h : s'enorgueillir, se glorifier.

    (1909) KTLR 93. lorc'h ha fouge a gemeraz o velet e vedo he unan, o kas en dro oll dud ar maner. ●(1910) MBJL 66. n'ê ket evit kemer lorc'h.

    (3) Kaout, kemer lorc'h gant, eus : tirer fierté de, se glorifier de.

    (1894) BUZmornik 281. Kemeret lorc'h gant ar grasou a resever digant Doue a zo danjeruz-braz.

    (1906-1907) EVENnot 16. (Ar Veuzid) Loc'h en neuz deuz i fillor, tr. «Fierté.» ●(1911) BUAZperrot 11. ha ne gemeroc'h ket a lorc'h eus ar meuleudiou a vefe gellet rei deoc'h. ●(1907) VBFV.fb 48b. (se) glorifier, tr. «kemér lorh

    (4) Tennañ lorc'h eus : tirer fierté de.

    (1911) BUAZperrot 118. re all a denn lorc'h eus o gened. ●141. lorc'h a dennent eus o gouisiegez. ●(1933) MMPA 77. Peurvuian, e ve prez warnomp da denna lorc'h eus hon renk.

    (5) Den a lorc'h : personne orgueilleuse.

    (1911) BUAZperrot 96. e renk an dud a lorc'h hag a zanvez.

    (6) Reiñ lorc'h da ub. : flatter qqn.

    (1907) VBFV.fb 44a. flatter, tr. «rein lorh

    (7) Bezañ lorc'h ennañ gant ub. : être fier de qqn., avoir l'orgueil de qqn.

    (1927) FHAB Gouere 133. ha te Breiz, mamm galonek, a c'hell beza lorc'h ennout ganto.

    B. (en plt de qqc.) (?) Ostentation, luxe (?).

    (1869) SAG 260. C'houi a lavar eta e zeuz kalz re a lorc'h gant an traou kaer a velomp en dro de omp.

    C. local. Frayeur, épouvante.

    (1744) L'Arm 124b. Effroi, tr. «Lorh.» ●(1767) ISpour 54. hemp sconte ha hemp lorh ? ●(1787) BI 81. ul-lorh, ur sconte. ●(17--) TE 153. ur scontt hac ul lorh.

    (1818) HJC 369. tout spontet guet enn eune ac er lorh. ●(1838) OVD 36. séhein ar ou zreid guet er scont hag el lorh. ●(1843) LZBg 1 blezad-2l lodenn 65. quer bras èl ma oé el lorh hag er scont en devoé. ●(1849) LLB 579. Er ré hardehan memb ged el lorh e greinas. ●(1861) BSJ 175. péh quer bras vou scont ha lorh mab-dén é huélèt un distreimen haval.

    II. Adv. A-lorc'h : de luxe.

    (1982) TKRH 103. ur menaj bras a-lorc'h gante e-kichen kastell Kergrist.

    III. Na vezañ an holl lorc'h e Pariz : tout ne se passe pas à Paris. Avoir de l’orgueil.

    (193-) FHAB Meurzh 75 (L) M.-A. Abgrall. Ar vugale gosa, ar re-man a vez paeron ha maeronez o breudeur ha c'hoarezed bihan ha me 'lavar d'eoc'h ne vez ket neuze an hol lorc'h e Paris. ●(1954) VAZA 81 (T) *Jarl Priel. Setu laouen an Aotrou Farigoul, ha me 'ta ! ne oa ket an holl lorc'h e Paris ! ●(1970) BHAF 22 (T) E. ar Barzhig. Prim ha brao hag hervez faltazi ar bugel, e veze stummet ar pilpod ha ne gouste ket ker ! Ne veze ket an oll lorh e Pariz, redeg a ree ar grennarded beteg ti ar marichal da houlenn digantañ sanka eur pez tach houarn ‑ eun tach marh ‑ e fri an dompi. ●365. Nag e vo joauz e re vihan bremazon ! Ne vo ket an oll lorh e Pariz ! ●(1978) PBPP 2.2/350 (T-Plougouskant). N'emañ tout al lorc'h en Pariz, tr. J. le Du «il n'est pas peu fier ! /lit. tout l'orgueil n'est pas à Paris !» ●413. /en parlant ironiquement de quelqu'un qui est fier d'un résultat/.

  • lorc'had
    lorc'had

    m. –où Frayeur.

    (1908) NIKO 83. Kas ur lorhad dehon.

  • lorc'haj
    lorc'haj

    m. =

    (1896) LZBt Meurzh 20. Penno braz ar vro a fell d'he bewan dizoursi, na petra 'ta ? Hag ewit bewan dizoursi, ma ne rer taol labour bed, renker da vihanan kaout re all da labouret en he blas. Al lorc'haj a lez al labourio gand ar sklaved.

    (1912) BUAZpermoal 425. distag int diouz ar bed, diouz e zanvez ha diouz e lorc'haj. ●492. Ar bed hag Elisabeth n'en em glevent tamm ebet. Ne oa ket evit gouzanv e skanvadurez nag e lorc'haj. ●610. oc'h ober fae war c'hoariou ha war lorc'haj ar bed.

    (1924) FHAB Kerzu 443. an dud taget gant terzien an arc'hant, savet d'o fenn lorc'haj ar binvidigez. (...) an hini 'zo troet gant lorc'haj an arc'hant. ●(1961) BAHE 29/56. distalac'h : lorc'haj, digoroù, stroñs, tontur, ton-bras.

  • lorc'hañ / lorc'hiñ
    lorc'hañ / lorc'hiñ

    v.

    I. V. tr. d.

    (1) Flatter.

    (1879) ERNsup 161. lorc'hañ u. b. flatter, vanter quelqu'un, Trév[érec].

    (1907) AVKA 253. Ar re-all a loc'he (lire : a lorc'he) e diazeo ledan. ●(1931) VALL 307b. Flatter, tr. «lorc'ha(ñ).»

    (2) local. Effrayer, épouvanter.

    (1767) ISpour 32. hou lorhein e glasquer. ●(1787) BI 224. æssoh de lorhein éit de convertissein. ●(1792) CAg 117. Naren, nitra ; pas memb ur marhuë cruele / N'em lorhou quet. ●(17--) TE 246. eit ou lorhein hac ou digalonein.

    (1804) RPF 64. d'el lorhein ha d'er scontein. ●(1849) LLB 451. lorhet ged un tarh ker ponner. ●(1854) PSA I 182. aveit lorhein er sant. ●(1861) BSJ 144. un dra péhani ne oé mad meit d'ou lorhein gronce. ●216. nitra mui n'el lorhé a fæd droug d'hobér.

    (1907) VBFV.fb 22b. consterner, tr. «lorhein

    II. V. intr.

    (1) S'enorgueillir.

    (1931) VALL 259b. Enorgueillir (s'), tr. «lorc'hi

    (2) Lorc'hañ gant udb. : se flatter de.

    (1909) FHAB Meurzh 93. etre m'edo var unan euz a blasennou Paris, o lorc'hi gant ar vad a entente beza great.

    (3) Local. Prendre peur.

    (1896) HIS 87. é ta béh dehoñ, ha lorhein e hra.

    III. V. pron. réfl. En em lorc'hañ gant, diouzh : être fier de.

    (1942) VALLsup 77a. être fier de, tr. «en em lorc'ha gant (ou diouz).»

  • lorc'hañs
    lorc'hañs

    f. Vanité.

    (1868) GBI II 412. Brema c'hallo merc'hed Ar Chevanz / Distaga ho c'hroazio a lorhanz, tr. «(...) quitter leurs croix de vanité.»

  • lorc'hegezh
    lorc'hegezh

    f. Fierté.

    (18--) MIL.ms (d’après MNOTES 164). lorgaez, syn. de lorc’hek. [note de E. Ernault : qui doit être proprement un nom abstrait = *lorc’hegaez].

  • lorc'hek
    lorc'hek

    adj. Orgueilleux.

    (1838) CGK 23. meur ozac'h lorc'hecq. ●(1868) FHB 200/349b. Ar c'hillok lorc'hek. ●(1876) TDE.BF 410a. Lorc'hek, adj. Eunn den lorc'hek, tr. «un vantard.»

    (1931) VALL 303a. Fier, tr. «lorc'hek

  • lorc'hekaat
    lorc'hekaat

    v.

    (1) V. intr. Devenir fier.

    (1931) VALL 303a. devenir fier, tr. «lorc'hekaat

    (2) V. tr. d. Rendre fier.

    (1931) VALL 303a. rendre fier, tr. «lorc'hekaat

  • lorc'henn .1
    lorc'henn .1

    f. –ed Femme fière.

    (18--) MIL.ms (d’après MNOTes 164). lorc’hen s. f. : hon-nez zo el lorc’hen, tr. «cette femme est glorieuse.»

    (1931) VALL 298b. femme vaniteuse, tr. «lorc'henn

  • lorc'henn .2
    lorc'henn .2

    f. –où

    (1) Racontar.

    (1910) ISBR 287. Grateit e oé bet dehé en ol leuiné ha cheleuet ou devoé doh el lorhenneu-sé. ●(1912) DIHU 79/15. Me Iehann mé e lar é ma ur lorhen é. ●(1927) DIHU 187/204. Taùet hui hou lorhenneu. ●(1967) LIMO 07 avril. Goaharzé aveid er ré e cheleu bepred d'oh lorhenneu Pariz.

    (2) Propos.

    (1966) LIMO 25 novembre. chetu bremen er iondr Herri é komans é lorhen. ●Lorhen, propos de conversation.

  • lorc'henn .3
    lorc'henn .3

    f. –où Brancard.

    (1752) PEll 550. Lorc'henn. Lorc'hennou, les bras d'une charrette entre lesquels le limonier est attelé.

    (1876) TDE.BF 410a. Lorc'henn, s. f., tr. «Bras de la charrette auquel est attgelé le cheval.»

    (1955) STBJ 37. Gouest e oa da zibouesa diwar an douar, o pega er penn-adreñv anezañ, eur c'harr bras gollo eus ar re bounnera, pa gave harp d'al loc'hennou ouz kein al lôn-kezek sternet etrezo. ●79. Skuiz o vale e-kichen e zaou lôn, ec'h azezas war loc'henn zehou ar c'harr ha ne zaleas ket da voredi, rak ezomm bras en devoa da gousket. ●84. Eur jô-all, prenet digant eul Leoniad er foar, a oa eur mouzer eus ar seurt. Es a-walc'h e oa da lakaat etre el loc'hennou, met, pa veze lavaret yao dezañ, ne ree nemet kila ha derc'hel da vont war e giz.

  • lorc'hennad
    lorc'hennad

    f. –où Racontar.

    (1912) DIHU 79/14. ré vras é el lorhennad aveit bout kredet elsé.

  • lorc'hennaj
    lorc'hennaj

    m. Racontars.

    (1921) GRSA 350. nen dé konzeu en eskob nameit lorhennaj ha geuiér.

  • lorc'hennat
    lorc'hennat

    v. intr. Dire des racontars.

    (1921) GRSA 320. Lorhennat e hret, e eilgir Gaanor. – Lorhennat ! Petra laran-mé nen dé ket guir ?

  • lorc'henner
    lorc'henner

    m. –ion Homme qui dit des racontars.

    (1921) GRSA 330. é mant lorhennerion ha lorberion.

  • lorc'hentez
    lorc'hentez

    f. Orgueil

    (18--) CST 39. n'eo ket d'al lorc'hentez. ●58. abalamour d'e lorc'hentez.

    (1914) MNOTes 164. M. Vallée me signale aussi lorc'heñte ha lorc'hidigez orgueil. ●(1931) VALL 303a. Fierté, tr. «lorc'hentez f.» ●517a. Orgueil, tr. «lorc'hentez f.» ●(1932) FHAB Genver 37. met al lorc'hentez a viras outan d'hen ober.

  • lorc'her
    lorc'her

    m. –ion Homme qui dit des racontars.

    (1919) BSUF 6. er sellet èl ur lorhour. ●(1919) DBFVsup 46b. lorhour, tr. «diseur de merveilles.»

  • lorc'herezh
    lorc'herezh

    m. Orgueil.

    (1911) BUAZperrot 416. distag int diouz ar bed, diouz e zanvez ha diouz e lorc'herez. ●485. Ar bed hag Elisabeth n'en em glevent tamm ebed ; n'oa ket evit gouzanv e skanvadurez nak e lorc'herez. ●606. hag e rea faë var c'hoariou ha var lorc'herez ar bed. ●(1931) VALL 517a. Orgueil, tr. «lorc'herez m.»

  • lorc'het
    lorc'het

    adj. Effrayé.

    (1839) BEScrom 103. Lorhet èl ma oent, ind e yas de guhe én un toul ag ur groh vras e oé énou. ●(1849) LLB 567. ol en dud lorhet. ●(1854) PSA II 101. lorhet gronç ha tréhiet ! ●(1861) BSJ 124. En Apostolèd, lorhet é huélèt un dén é quêrhèt ar zeur, er heméré eid ur squèd. ●(1896) HIS 144. En dud (...) e zeval a hèr aben d'er gér, skampet ha lorhet.

    (1903) EGBV 99. En Apostoled (...) e chomas lorhet. ●(1906) HPSA 4. èl lorhet hag arrestet dré un nerh mistérius. ●(1907) VBFV.fb 34b. effaré, tr. «lorhet

  • lorc'hidigezh
    lorc'hidigezh

    f. Orgueil.

    (1914) MNOTes 164. M. Vallée me signale aussi lorc'heñte ha lorc'hidigez orgueil.

  • lorc'hus
    lorc'hus

    adj.

    (1) Orgueilleux.

    (1911) BUAZperrot 11. Ar c'homzou trenk ha lorc'hus. ●(1912) MMPM 9. Ar Romen lorc'huz a zo tenerreat he galoun. ●(1929) FHAB Meurzh 114. an Impalaer lorc'hus. ●(1963) LLMM 99/266. Daoust d’e anv lorc’hus.

    (2) Bezañ lorc’hus ouzh ub. : être sans égard pour qqn.

    (2) Bezañ lorc'hus ouzh ub. =

    (1911) BUAZperrot 799. ar re a waske ar bobl, hag a ioa lorc'hus ouz ar beorien.

    (3) local. Effrayant.

    (1844) DMB 16. Un dorn lorhus, tr. «Une main effrayante.» ●(1861) BSJ 241. eit ne huélehemb quet guet hun deulegad treu quel lorhus.

    (1934) BRUS 120. Effrayant, tr. «lorhus

  • lorchennek
    lorchennek

    adj. Qui a de grandes oreilles.

    (1879) ERNsup 161. qui a de grandes oreilles, A St-M[ayeux] lorchennek.

  • lord .1
    lord .1

    m. –où Corde.

    (1934) BRUS 273. Une corde – de pressoir, chevalet, etc… tr. «ul lord –eu, m.»

  • lord .2
    lord .2

    m.

    (1) Raclée.

    (1942) VALLsup 83a. Frottée de coups, tr. «lord V[annetais] m.»

    (2) Reiñ ul lord da ub. : donner une raclée à qqn.

    (1909) DIHU 46/252. Laret em es hiniù d'em zadperén donet / Eit rei ul lord dehé.

    (2) Boutañ ul lord gant ub. : foutre une raclée à qqn.

    (1938) DIHU 328/148. Ha me vouto ul lord geton.

  • lordad
    lordad

    m. –où Raclée, rossée.

    (1909) DIHU 50/313. reit ul lordad koed glas dehé. ●(1934) DIHU 276/91. Annaig en des tapet ul lordad get hé mam. ●(1937) TBBN 58. Deustou d'el lordad en doé reit dehé.

  • lordañ
    lordañ

    voir lordiñ

  • lordiñ / lordañ
    lordiñ / lordañ

    v. tr. d. Rosser.

    (1942) VALLsup 19a. Battre, tr. «lordein V[annetais].» ●(1982) PBLS 10. (Langoned) lorda, tr. «frapper fort.»

  • lore
    lore

    coll.

    I. (botanique)

    (1) Lauriers Laurus nobilis.

    (1659) SCger 72b. laurier, tr. «lore.» ●(1732) GReg 566a. Laurier, arbre toujours vert, tr. «Loreënn. p. loreenned, loreed, lore

    (1849) LLB 655-656. Lod, avel er hiriz, er prun hag el loré, / A ziar ou grouiad e blanten a nehué. ●(1869) FHB 237/222b. eun dachennik c'hlaz, beuz ha lore en dro dezhi.

    (1921) BUFA 99. bareu loré én ou dorn. ●(1926) FHAB Mezheven 217. deliou tin, saoch, ment pe lore. ●(1934) BRUS 260. un laurier, tr. «ul loréen, f., pl. lore

    (2) Greun lore : grains de laurier.

    (1633) Nom 71b. Bacca : menu fruict d'arbre comme de laurier : frouezigou munut eguis grun lorè. ●103a. Bacca lori : grain de laurier : greun lorè.

    (1732) GReg 467b. Grain de laurier, tr. «Greun lore

    (3) Barr-lore, bod-lore : branche de laurier.

    (1732) GReg 566a. Branche de laurier, tr. «barr lore. p. barrou lore. bod lore. p. bodou lore

    (4) Bod-lore : buisson de laurier.

    (1834-1840) BBZcarn I 50. ha ié monet da zispac’h didan an bout lauré.

    II. (religion) Sul-al-Lore : dimanche des rameaux.

    (1732) GReg 780b. Dimanche des Rameaux, tr. «Van[netois] sul el laure. sul laure

    (1821) SST 145. sul er Bassion, ha sul er Lauré.

  • lore-musk
    lore-musk

    coll. (botanique) merisier à grappes Prunus padus.

    (1732) GReg 566a. Laurier musqué, tr. «Lore musq

  • lore-roz
    lore-roz

    coll. (botanique) Laurier-rose Nenum oleander.

    (1844) LZBg 2l blezad-2l lodenn 89. ur groéz é creis bodeu lauré-ros carguet a vleu.

  • lore-Spagn
    lore-Spagn

     coll. (botanique) Laurier cerise Prunus laurocerasus.

    (1732) GReg 566a. Laurier d'Espagne, tr. «Lore Spaign

  • loread
    loread

    m. Lauréat.

    (1931) VALL 420a. Lauréat, tr. «loread pl. –eïdi

  • loreañ
    loreañ

    v. tr. d. Laurer, décorer, récompenser (qqn).

    (1931) VALL 164b. Couronner ; récompenser (avec éclat), tr. «lorea.» ●(1935) KANNgwital 389/51. Lorea ar Mammou ; lakaat rei priziou d'ar re zo dleet.

  • loreat
    loreat

    adj. Lauréat.

    (1931) VALL 420a. Lauréat adj., tr. «loreat

  • loreenn
    loreenn

    f. –ed, lore (botanique) Laurier.

    (1499) Ca 128b. Loreenn. lorier.

    (c.1718) CHal.ms ii. un Laurier, tr. «ur c'hueen lauré ul laureen.» ●(1732) GReg 566a. Laurier, arbre toujours vert, tr. «Loreënn. p. loreenned, loreed, lore.»

    (18--) SBI I 208. indan eul loreen, tr. «sous un laurier.»

    (1934) BRUS 260. un laurier, tr. «ul loréen, f., pl. lore.»

  • lorenneg
    lorenneg

    m. =

    (17--) SP II 605. coz lorennec, tr. «vieux nigaud !»

  • lorenti
    lorenti

    (botanique) =

    (18--) RGE 41. A bep tu dre he daou gostez, / N'en deus nemet olives hac olifres, / Dindan an treid evit pave, / N'en deus nemet lorenti ha lore.

Ce site utilise des cookies pour son fonctionnement.En savoir plus...