Recherche 'manam...' : 5 mots trouvés

Page 1 : de manam-menam (1) à manamin (5) :

• manam / menam
  manam / menam

  interj. & m. –où

  I. Interj. Onomatopée qui exprime le fait que l'on trouve la nourriture bonne, miam.

  II. M. par ext.

  (1) Douceurs, nanan.

  ●(1906) DIHU 14/53. Lipet mist é bet rah «menammeu» er hetan degasad. ●(1934) BRUS 231. Des douceurs, tr. «menam.» ●(1939) RIBA 63. Seùel e hra en diù voéz ou grégadeu kafé a ziar en oèled, her arnehè de rein ou «menam» de dañoat.

  (2) Très bon alcool.

  ●(1932) BRTG 52. ur vouteillad «menam» get peb unan anehé.

  (3) Le meilleur (de).

  ●(1934) MAAZ 64. Oeit é rah menam en treu kaer get honneh, ha, get me hani-mé, ne zo chomet nameit er cherraj.

• manamer
  manamer

  m. –ion Homme qui festoie.

  ●(1932) BRTG 59. leuiné er hoazed «menamerion».

• manamerez
  manamerez

  f. –ed Femme qui festoie.

  ●(1932) BRTG 54. banùezieu «menammerézed».

• manamerezh
  manamerezh

  m. Arrosage (d'un repas).

  ●(1932) BRTG 51. Braù ha kaer é bet «menammereh» er seih dé ketan ; dibar é bet «menammereh» en eihvet dé.

• manamiñ
  manamiñ

  v.

  (1) V. tr. Arroser (un repas, etc.).

  ●(1932) BRTG 51. «Menammet» ha «moérebet» e zo bet dehon eit té dohtu, a zeùeh.

  (2) V. intr. Festoyer.

  ●(1932) BRTG 51. aveit «menammein» én inour d'er minourig.