Devri

Recherche 'mant...' : 25 mots trouvés

Page 1 : de mant (1) à mantua (25) :
  • mant
    mant

    m. (botanique) Menthe.

    (1818) HJC 206. bèd en diaugle à er menthe, à er hrue, ac à bep sort reüage.

    (1913) AVIE 190. er mant, er rut ha kement lezeuen e zou. ●267. Hui e bé en déaug ar er mant, ar en aniz, ar er humin.

  • mantal
    mantal

    adj. Mental.

    (1825) COSp 181. En Oræson mantal e hroér é dihue fæçon, unan dræt-cair, un aral diar-dro. ●(1863) GOM 270. An oræson mantal, (pe a galon) a so ur sao eus hor speret varzu Doue.

  • Mantallod
    Mantallod

    n. de l. Mantallot.

    (1925) ARVG 3/68. kêr Lanuon a tilammas warni eur bagad tud diwar ar maez, meur a vil anê, eus Rospez, Kemperven, Langoat, Koatreven, Berbet, Prat, Kavan, Trezeni, Mantallot, Kamlez, hag a veur a lec'h all.

    (2002) TEBOT 106b. Kawan Prad ha Mantallod / Kemperven, Trogeri / Ar Roc'h, Hengoad / Pleuzal ha Pomerid Jodi.

  • manteled
    manteled

    m. –où (habillement) Manteau de deuil.

    (1951) DGEShy (d’après HYZH 83/71). manteled, s. m. grand manteau de deuil ; femmes. Châteaulin, 1951.

  • mantell
    mantell

    f. –où, mentell, mintilli

    I. (habillement)

    (1) Manteau.

    (1499) Ca 131a. Mantell. g. manteau. ●(1580) G 643. mentell real, tr. «manteaux royaux.» ●(1612) Cnf.epist 25. pé soudanennou, hac ò mentell. ●(1612) Cnf 80b. ha goudé maz diuisquet an mantel.

    (1659) SCger 76b. manteau, tr. «mantel p. mentel.» ●158a. mantel p. mentel, tr. «manteau.» ●(1732) GReg 600a. Manteau, tr. «Mantell. p. mentell, mentellou, mentilly. Van[netois] mantell. p. mentell, mantellëu

    (1821) SST 44. goleit guer ur vantel. ●(1857) CBF 25. Me ia da brena eur vantel, tr. «Je vais acheter un manteau.» ●(1867) FHB 120/124b. o vez he skoulmet enn ho mintili. ●(1868) KTB.ms 14 p 119. pa laki ar vantell-se war-ann-tu-gill, na vi gwelet gant den. ●(1869) HTC 85. ar brinset a Israel gant ho mantilli-moug.

    (1955) VBRU 30. un druez hepken sellout ouzh o mañchoù re hir pe re verr, ouzh ar vantell o tivilhal en-dro dezho e-giz ur c’hozh sac’h dindan patatez.

    (2) Mantell-gañv : mante de deuil.

    (1732) GReg 600a. Mante, grand voile de deüil, tr. «Mantell-gañv

    (1938) BRHI 141. Les hommes n'ont plus d'autre signe de deuil qu'un gilet moins brodé, car leur manteau (mantel-kanv) s'est envolé à un tournant de la ruine des coutumes.

    II. (architecture) Manteau de cheminée.

    (1732) GReg 600a. Manteau de cheminée, tr. «Mantell ciminal. p. mentellou ciminal. Van[netois] manteel cheminal.»

    (1889) ISV 436. mantel ar jiminal.

    (1912) DIHU 84/105. Mantel er cheminal. ●(1942) FHAB Meurzh/Ebrel 149. (Plouarzhel) Hini ar siminal a vez graet : mantell anezan.

    III. sens fig.

    (1) Ce qui recouvre le sol (verdure, etc.).

    (1909) FHAB Kerzu 369. an douar o viska eur vantel a c'hlasvez. ●(1926) FHAB Kerzu 449. Peseurd nerz o deus al louzeier / A zo mantel ar parkeier.

    (2) Mantell an izelegezh : le manteau de l'humilité.

    (1933) MMPA 76. Hed-da-hed he buhe, Mari a chomas kuzet dindan mantell an izelegez.

    (3) Mantell-den : dépouille mortelle.

    (1935) BREI 434/1d. pa lezi war an douar da vantel-den, da gorf.

    IV. Lakaat e letern dindan e vantell : voir letern.

  • mantell-disglav
    mantell-disglav

    f. Imperméable.

    (1732) GReg 600a. Manteau contre la pluïe, tr. «Mantell disc'hlav, ou, disc'hlao

  • mantell-frezennek
    mantell-frezennek

    f. (habillement) Manteline.

    (1744) L'Arm 229b. Manteline, tr. «Mantêll-frezennêc

  • mantellad
    mantellad

    f. –où Couche épaisse de, tapis de.

    (1929) FHAB C'hwevrer 55. Ar Suis, an Danmark hag ar Skos a oa warno eur vantellad erc'h ha skourn.

  • mantellañ
    mantellañ

    v. tr. d. Vêtir d'un manteau.

    (1732) GReg 600a. Couvrir d'un manteau, tr. «Mantella. pr. et

    (1931) VALL 448a. couvrir d'un manteau, tr. «mantella

  • mantellet
    mantellet

    adj. Vêtu d'un manteau.

    (1872) ROU 60. Mantelled, tr. «qui porte manteau.»

    (1914) DFBP 115a. emmantelé, tr. «Mantellet.» ●(1939) MGGD 12. Eur mell gwaz, mantellet-mat d'ezan. ●(1955) STBJ 11. mantellet gant krec'hin geored.

  • mantelliet
    mantelliet

    adj. Couvert, tapissé.

    (1933) ALBR 28. D'ar park manteliet a c'hlasvez.

  • mantilh
    mantilh

    f. (habillement) Mantille.

    (1949) SIZH.llmm 37. rouedig mailhennoù he mantilh. ●43. rouedenn ar vantilh.

  • mantilhenn
    mantilhenn

    f. –où (habillement) Mantille.

    (1949) SIZH.llmm 46. traoñ ar vantilhenn, a c'holoe dremm e amezegez. ●rouedenn danav he mantilhenn.

  • mantok
    mantok

    adj. Maladroit.

    (1901) EPLQ 36. mañtok maladroit, à Ploumagoar.

  • mantr .1
    mantr .1

    adj. Consterné.

    (1872) ROU 78b. Consterné, tr. «Mantr

  • mantr .2
    mantr .2

    m./f. Consternation.

    (1732) GReg 206b. Contrition, veritable douleur d'un penitent, tr. «mantr

    (1872) ROU 78a. mantr, signifie aussi consternation, dont l'effet extérieur ressemble à la confusion. ●(1890) MOA 183a. Consternation, tr. «mantr, m. Peu, ou pas usité»

  • mantr-kalon
    mantr-kalon

    f. Abattement moral.

    (1864) SMM 43. Bez ho deus eur velconi, eur vantr calon euzus. ●(1867) FHB 146/329b. O velet ar reuziou hag ar vantr-calon-ze coezet var an Iliz. ●(1867) FHB 148/350a. ar pez a vije bet eur vantr calon evithan. ●(1870) FHB 270/65a. Na gemerit ket eta re a vantr-calon.

  • mantradenn
    mantradenn

    f. –où Drame.

    (1964) LLMM 102/10. Mantradenn an (lire : en) un arvest.

  • mantradur
    mantradur

    m. –ioù Consternation.

    (1732) GReg 206b. Contrition, veritable douleur d'un penitent, tr. «mantradur a galoun.»

  • mantrañ / mantriñ
    mantrañ / mantriñ

    v.

    I. V. tr. d.

    (1) Accabler, oppresser.

    (1659) SCger 86a. oppresser, tr. «mantra.» ●(1688) MD I 41. an affeillou a rit er pec'het o distrei adarre a deu da vantra e galon. ●(1732) GReg 653a. Navrer le cœur, tr. «mantra. pr. et

    (1864) SMM 101. evit miret oc'h ar velconi hag an anken da vantri ho calon.

    (1939) RIBA 126. Ha ne ouiet ket petra e zo é vantrein hé halon ?

    (2) Navrer.

    (1659) SCger 83a. naurer, tr. «mantra

    (1866) HSH 18. hac alies e vantront, evelthan, ho breudeur.

    ►absol.

    (1864) SMM 57. Kemense a dle mantri, gouscoude eo guir.

    (3) =

    (1911) BUAZperrot 315. Hi (…) a vantras an holl dre uhelder he gouziegez.

    II. V. intr. Être consterné.

    (1860) BAL 118. e crenan ac e vennan mantri. ●(1870) FHB 300/305a. mantri a ra ar galon o lenn hiniennou euz ho zorfejou. ●(1862) BSH 38. Mantri ra ma c'halon. ●(1872) ROU 81a. Désoler, tr. «Mantri, Act[if] et n[eutre], com[me] la plup[art] des v[erbes].» ●(1880) SAB 56. mont araug atau, elec'h mantri. ●(1891) MAA 27. Mantri, ha ranna a rea he galoun.

    (1905) KANngalon Here 509. Mantri a c'heller o klevet traou ken euzuz. ●(1906) KANngalon Eost 192. mantri a reer o velet fallagriez mevelien an diaoul ! Mes ne ket aoualc'h skrija ha mantri. ●(1922) FHAB Here 303. e-lec'h chom da vantri o sellet ouz an droug. ●(1925) BUAZmadeg 317. He galoun a vantre aliez, an daelou a veuze neuze he zaoulagad. 700. mantri a reaz gant ar glac'har.

  • mantret
    mantret

    adj. Consterné.

    (1732) GReg 7b. Elle est accablée de douleur, tr. «Mantret eo he c'haloun gand glac'har.» ●653a. Il a le cœur navré de douleur, tr. «mantret eo e galoun gand ar glac'har.»

    (1870) MBR 22. mantret he galoun gant ar c'hlac'har. ●(1872) ROU 78a. Confus de tant de bontés, tr. «Evel mantred o velet kement a vadelez.» ●78b. Consterné, tr. «mantred.» ●(1889) ISV 458. mantret oll o sonjal e vije red dezho disteleur ar pez o doa bet.

    (1904) SKRS I 13. gant eun ear mantret. ●(1906) KANngalon Meurzh 53. Mantret e chommer. ●(1909) KTLR 221. Ar roue a jomas mantret. ●(1931) FHAB Du 415. mantretoc'h e voe c'hoaz.

  • mantridigezh
    mantridigezh

    f. Consternation.

    (1860) BAL 97-98. O ! pebez mantredig’ez ho p-oue eno o velet dirazoc’h oll bec’hejou ar bed. ●(1872) ROU 78b. Consternation, tr. «Mantredigez.» ●(1890) BSS 11. n’oc’h euz da c’hortoz nemet mantrediguez. ●(1890) MOA 183a. Consternation, tr. «Mantredigez, f.»

  • mantriñ
    mantriñ

    voir mantrañ

  • mantrus
    mantrus

    adj.

    I. Attr./Épith.

    A.

    (1) Consternant.

    (1860) BAL 107. ac ez eo trist a mantruz beza lezed e-unan eb sicour ebed. ●(1872) ROU 78b. Qui consterne, tr. «mantruz.» ●(18--) SAQ I 178. ar pec'het a vo evidomp eur beac'h mantruz.

    (1906) KANngalon Genver 4. Mantruz eo kementze. ●(1906) KANngalon Eost 191. mantruz eo gouskoude ar pez a c'hoarvez. ●(1925) DLFI n° 7/2a. Ia, mantruz a vez fe meumez, mag eo guir kement-se. ●(1929) FHAB Ebrel 122. hag e kav an dra-se mantrus. ●(1941) FHAB Du/Kerzu 96b. mantrus eo ar gaou a reont ouz o bugale.

    (2) Bezañ mantrus e zoare : être dans une situation peu enviable.

    (1911) BUAZperrot 147. kristenien an douar santel a ioia mantrus o doare.

    B. par antiphr.

    (1) Mantrus eo (+ v. d'action) =

    (18--) SAQ I 121. anavout a raan kaloun eun den honest hag ar galoun-ze a zo mantruz he studia piz.

    (2) Incroyable, incomparable.

    (1911) BUAZperrot 150. ha mantrus eo ar vad a reas en dro d'ezi. ●403. Mantrus eo pegement ec'h en em gar an dud-ze ! ●(1936) PRBD 86. Eur blijadur mantrus en doa, o klevet ar veleien sarmoun… ●(1941) FHAB Du/Kerzu 96a. mantrus peger mat eo evit ar re a zo eün a galon.

    ►absol.

    (1912) KANNgwital 113/124. Hen-ma a gaozeaz, mantruz pegen helavar.

    II. Adv.

    (1) Beaucoup, énormément.

    (1929) FHAB C'hwevrer 54. ar plant a zave hag a en em lede mantrus war an douar. ●(1929) FHAB Ebrel 131. hag e lartae hag e tevae mantrus.

    (2) Adv. intens. Très.

    (1907) FHAB Meurzh/Ebrel 48. pal hag a zo pell mantrus diouzomp. ●(1911) BUAZperrot 294. Tomm oa mantrus. ●(1923) KNOL 196. eur c'houez fall mantrus. (1941) FHAB Gwengolo/Here 86b. dizesk mantrus.

  • Mantua
    Mantua

    n. de l. Mantoue.

    (1499) Ca 131a. Mantua / e f. generis. cest vne cite de lombardie.

Ce site utilise des cookies pour son fonctionnement.En savoir plus...