Devri

Recherche 'melen...' : 24 mots trouvés

Page 1 : de melen-1 (1) à melenus (24) :
  • melen .1
    melen .1

    adj.

    I. Adj.

    A. Attr./Épith.

    (1) Jaune.

    (1499) Ca 134a. Melen. g. iaune de couleur. ●(1633) Nom 123a. Flauus : iaulne : melen.

    (1659) SCger 68a. iaune, tr. «melen.» ●68a. deuenir iaune, tr. «dont melen.» ●159a. melen, tr. «iaune.» ●(1732) GReg 221a. Couleur jaune, tr. «liou melen

    (1876) TDE.BF 449b. Melon, adj. T[regor], tr. «Jaune.»

    (1907) VBFV.bf 53a. milén, tr. «jaune.» ●(1932) BRTG 123. Hag ean de glah é gouskeréz, ha oeit doh en hani kohan, milénan, groahennetan, keméret pen hé horn hoarn, er boutet é toul é skoharn ha cheleuet doéré é dreu koh.

    (2) Blond.

    (1499) Ca 23a. g. blans cheueux b. bleu melen.

    (1659) SCger 15a. blond, tr. «melen.» ●(17--) ST 192. He bleo zo war velen, tr. «ses cheveux tirent sur le blond.»

    (18--) GBI II 72. Dal ur guchennad ma bleo-melenn, tr. «Prends une mèche de mes cheveux blonds.»

    (1907) VBFV.bf 53a. milén, tr. «blond.» ●(1909) KTLR 202. Bleo melen a ziruille deuz he phenn var he diskoaz.

    (3) (en plt de fruits, de récoltes) =

    (18--) SAQ II 144. per melen a vern.

    (1906) KPSA 29-30. evel ar frouez a zo melennoc'h ha dareoc'h da welet. ●(1950) KROB 31-32/17. kan klemmus ar gorryar e mesk an edeier melen.

    (4) Melen-aour : jaune d’or.

    (1963) LLMM 99/262. E porzhioù klozet gant mogerioù ruz-tan, melen-aour, glas-gwer pe wenn-raz.

    B. Épith.

    (1) Douar/Pri melen : glaise jaune.

    (c.1718) CHal.ms iv. terre glaise, tr. «doüar priec, doüar milen, douar prielec.»

    (1923) FHAB Genver 31. Ma 'z eus kement a vouilhennou / A bri melen, a gochellou.

    (2) Dour/Hini melen : alcool de cidre.

    (1907) KANngalon Even 427. En ostaleri edo, dirak eur verennad dour melen. ●(1908) FHAB Gwengolo 268. O zeod eoliet gant ar banne hini melen a ie breman brao-bras en dro. ●(1909) HBAL 46. m'en deuz ranket beuzi e c'hlac'har en eur eva eur c'hart hini melen. ●(1909) FHAB C'hwevrer 60. eur banne kafe gant eur skloturiad mad a hini melen da lakat ebars. ●(1912) FHAB Mae 150. eur banne melen / Da zigraza va va c'hornaillen. ●(1936) CDFi 22 fevrier. ar varrikennad hini melen.

    (3) Kambr ar pri melen : toilettes.

    (1633) Nom 133-134 : Latrina : retraict, priué, necessaire, basse chambre, latrine : vn garde-rob, cambr an pry melen, cambr an ispiçc.

    (4) Ludu melen : guano.

    (1926) FHAB Mae 191. ar garzadenn a vezo taolet war an teil pe implijet evel ludu-melen, rak ludu-melen eo, e gwirionez.

    (5) Beg-melen : blanc-bec.

    (1914) KZVr 78 - 30/08/14. Beg-melen, tr. «Jean blanc-bec, Milin.»

    (6) Ober beg-melen da ub. : faire un pied de nez à qqn.

    (1924) NFLO. pied de nez. quel p[ied] de nez tu me fais, tr. «pebez beg-melen a rez d'in

    (7) (ornithologie) Beufig-melen : serin.

    (1915) KZVr 101 - 07/02/15. Beufig-melen, tr. «serin, Jaffrennou, Corn[ouaille].»

    (8) Bilheouz, laboused melen : monnaie or.

    (1847) BDJ 48. yalc'hadic a labouçzed melen, tr. «(GMB 353) une bourse de pièces jaunes.» ●(1893) RECe xiv 272. Bilhaos melen (monnaie jaune), or.

    (9) Pastounadez-melen =

    (1732) GReg 138b. Carvi, ou chervis, plante dont les racines semblent à plusieurs navets joints ensemble – sont forts bonnes à manger, tr. «Pastounadès melen

    (10) Nerprun.

    (1732) GReg 655a. Nerprun, arbrisseau, tr. «Spern mèlen.» ●Du sirop de nerprun, tr. «Syros spern vèlen

    (11) Épine-vinette.

    (1927) FHAB Gouere 146. war ar spern melen (épine vinette). (...) rak e Breiz-Izel n'eus ket a spern melen.

    (12) Melchon-melen : lotiers corniculés.

    (1929) FHAB C'hwevrer 48. ha setu perak ec'h hader enno melchen-douar, melchen entre, melchen-melen pe c'heot Paris. ●49. melchen melen = Gl. lotiers corniculés.

    II. Adv.

    (1) Ruz-velen =

    (1927) FHAB Gouere 146. saotrou bihan, ruz-velen.

    (2) Gell-melen =

    (c.1718) CHal.ms i. bay-doré, tr. «guel-milene, ru-güel.»

    (3) Brizh-melen : pie-jaune.

    (1949) KROB 13/7. eur veoc'h briz-melen, hir he c'herniel, ledan he zez.

    III.

    (1) Melen evel ar c'hoar : voir koar.

    (2) Melen evel ar beuz : voir beuz.

    (3) Melen evel an ed darev : voir ed.

    (4) Melen evel ar segal : voir segal.

    (5) Melen evel an aour : voir aour.

    (6) Hejañ per melen diwar ub. : voir per.

    (7) Mont evel per melen : voir per.

    (8) Ober blev melen : voir blev.

    (9) En em ober evel gwenn ha melen ur vi : voir vi.

  • melen .2
    melen .2

    m. –où Couleur jaune.

    (1633) Nom 37a. Ouum geminum : œuf à deux moyeux : vy á daou mele'n. ●Prasinus, porraceus : verde, meslée de iaulne : glas mellet á melen.

    (1732) GReg 221a. Couleur jaune, tr. «Melen.» ●509a. Jaunatre, tr. «a denn var ar melenn

    (1854) PSA I 60. péh quêmb e zou étré er rù hag er milén, étré er gùerh hag er glaz !

    (1908) FHAB Genver 5. an tri liou bras, ar ruz, ar melen hag ar glaz. ●(1936) BREI 444/2c. Al liou a blij d'an holl eo ar melen.

  • melen-vi
    melen-vi

     m. Jaune d'œuf.

    (1499) Ca 134a. Melen vy. g. moiel doeuff. ●(1633) Nom 123b. Luteus : iaulne comme le moyeu d'vn œuf : melen eguis vn melen vy.

    (1659) SCger 82a. moyeu d'un œuf, tr. «melen vï.» ●159a. melen vi, tr. «iaune d'œuf.» ●(1723) CHal 169. Ur mîlen üi, tr. «un jaune d'Oeuf.»

    (1907) VBFV.bf 53a. milén-ui, tr. «jaune d'œuf.»

  • melenaat
    melenaat

    v.

    I. V. intr.

    (1) Jaunir, devenir de plus en plus jaune.

    (1659) SCger 68a. deuenir iaune, tr. «melenaat.» ●(c.1718) CHal.ms i. deuenir blond, tr. «milenat, melenat.» ●(1732) GReg 509a. Jaunir, devenir jaune, tr. «Melennaat. pr. melenneët

    (1907) VBFV.bf 53a. milénat, v. n., tr. «jaunir, devenir jaune.»

    (2) Blondir.

    (1659) SCger 15a. blondir, tr. «melennaat

    II. V. tr. d. Jaunir, rendre de plus en plus jaune.

    (1901) LZBg 59 blezad-4e lodenn 214. Er butum en des miléneit é fas. ●(1907) VBFV.bf 53a. milénat, v. a., tr. «jaunir, rendre jaune.»

  • melenadur
    melenadur

    m. –ioù (pathologie)

    (1) Jaunisse.

    (1732) GReg 509b. Jaunisse, maladie qui rend jaune, qui vient d'un degorgement de bile, tr. «melennadur.» ●Elle a la jaunisse, tr. «ez ma ar melennadur gandhy.»

    (2) (médecine ancienne) Pâles-couleurs, chlorose.

    (1732) GReg 688a. Pales-couleurs, tr. «Melennadur

    (1931) VALL 525a. Pâles couleurs, tr. «melenadur m.» ●elle a les pâles couleurs, tr. «ar melenadur 'zo ganti.»

  • melenañ
    melenañ

    voir meleniñ

  • melenart
    melenart

    adj. Jaunâtre.

    (1732) GReg 509a. Jaunatre, tr. «Melennard

    (1931) VALL 70a. Blondasse, tr. «melenard

  • melenav
    melenav

    adj. Jaunâtre.

    (1904) DBFV 14a. milénaù, tr. «jaune, jaunâtre.» ●(1927) GERI.Ern 30. milénaù, tr. «jaunâtre.»

  • melended
    melended

    f. Blondeur.

    (1923) SKET I 33. melended o bleo.

  • melender
    melender

    m. (pathologie) Jaunisse.

    (1710) IN I 297. e gallec, la jaunisse, hac e brezonec, ar melender pe zroug ar Roue.

  • meleneg .1
    meleneg .1

    m. –ed (ornithologie) Verdier.

    (1659) SCger 123b. verdier, tr. «melennec.» ●159a. mellennec, tr. «verdier.» ●(1732) GReg 954a. Verdier, oiseau, tr. «Melenecg. p. melenegued

    (1907) VBFV.bf 53a. miléneg, m. pl. ed, tr. «verdier.»

  • meleneg .2
    meleneg .2

    m. meleneion Blondin.

    (1732) GReg 99a. Blondin, tr. «ur melennecq. p. melennéyen

  • meleneg .3
    meleneg .3

    s. (botanique) Luzerne lupuline, minette dorée, trèfle jaune Medicago lupulina.

    (c.1910) SDVA.Ern d-1475. melion, meleneg, s., tr. «minette dorée, lupuline, sorte de luzerne, Carnac.

  • melenek
    melenek

    adj. =

    (1938) SAV 9/39. mellou avalou mirzin ha melenek. ●(1973) SKVT II 54. ur pezh bern avaloù, melenek ha ruz, mirzin.

  • melenenn
    melenenn

    f. (botanique) Grande éclaire, grande chélidoine Chelidonium majus.

    (1922) EOVD 206. Er ré e zou klan get ur hleñùed hanùet milénig e gav geté é ma troeit en treu de vout milén, revé ma larér. Aveit ou guellat, nen des meit lakat édan sol ou zreid ur lezeuen hanùet er vilénen.

  • melenenn
    melenenn

    f. = (?) Jaune d'œuf (?).

    (c.1820) COF 19. Ar viou fresq diouc'h an nos / Zo yac'hedus abars repos, / gant e neuyo ar veleyen / Ebars er vi var al lezen.

  • melenet
    melenet

    adj.

    (1) Jauni.

    (18--) SAQ I 169. ar vezen, melenet he zelliou.

    (1905) BOBL 04 novembre 59/2d. an deliou euz ar gwez, melanet ha kraz, a zistag euz ar boudou. ●(1909) FHAB Du 338. an deliou melenet a zistag eus ar gwez. ●(1911) SKRS II 81. an eost melenet. ●(1942) DHKN III. Rak bara krazet hor bezè en noz-sé. A pe vezè melénet mat get er ouréz, doh en deu du liés, é lakèt arnehon un trohad amonen pé mél, hag e drezè aben, dré gant toul er bara, aveit donet de dapennein ar en dorn.

    (2) (en plt du teint) Jauni.

    (1710) IN I 47. d'e c'horf pehini so steanet ha melenet, diffiguret ha flerius.

    (1945) GPRV 77. skoelfet, melenet ha distroñket e fas.

  • Melenig
    Melenig

    m. –ed Homme du pays d'Elliant.

    (1907) FHAB Kerzu 310-311. Morse ne oue gwelet eun hevelep prosesion kemenerien. Beza e oa euz a bep leac'h : denved Pontivi, glaziked Kast, melaniked Elliant, pilhaouerien Poullaouën, juloded Gwiklan, ha zoken pennou sardin Douarnenez. ●(1916) FBBF 134 (15 juillet). Hier, j'ai vu encore 2 mélennics au 328e. ●(1953) CDPB I 15. des Glazig de Quimper aux Melenig d'Elliant en passant par les Rouzig de l'Aulne. ●(1958) BLBR 109/5. Kaperien ha Kapenned, Meleniged, Madenned, Gwenedourien... ●(1974) COBR 409. Meleneg coll. nom donné aux habitants d'Elliant portant la mode de ce pays. ●(1996) GESI 218. Meleneg (...) g., ls –ed (...). Anv a veze roet d'ur paotr/gwaz eus Eliant/Langolen en abeg d'ar rizennoù melen a veze en o gwiskamant hengounel.

  • melenig
    melenig

    f. (pathologie) Jaunisse.

    (1922) EOVD 206. Er ré e zou klan get ur hleñùed hanùet milénig e gav geté é ma troeit en treu de vout milén, re vé ma larér. Aveit ou guellat, nen des meit lakat édan sol ou zreid ur lezeuen hanùet er vilénen. (…) hanval doh er vilénig.

  • meleniñ / melenañ
    meleniñ / melenañ

    v.

    I. V. intr.

    (1) Mûrir.

    (1897) EST 70. P'en da d'en avaleu mileinein ar er bar, tr. «Dès que les pommes ont jauni sur la branche.»

    (2) Jaunir.

    (1633) Nom 7b. lettre qui s'efface, tr. «lizer en em effaç hac á deu da melenaff

    (1888) SAQ I 38. abred e wenvo, e veleno, e varvo.

    (1907) VBFV.bf 53a. milénein, v. n., tr. «jaunir, devenir jaune.» ●(1929) FHAB Meurzh 111. bete ma teuas ar radenn da velena hag ar brug da ruzia war ar c'hragou.

    II. V. tr. d.

    (1) Jaunir.

    (1732) GReg 509a. Jaunir, teindre en jaune, tr. «Melenna. pr. melennet. (Van[netois] melenneiñ. milenneiñ

    (1907) VBFV.bf 53a. milénein, v. a., tr. «jaunir, rendre jaune.»

    (2) (cuisine) Dorer.

    (1910) DIHU 62/117. Lakeit en ur gaserolen tammigeu kig moh de vilénein.

  • melenn
    melenn

    f. –où

    (1) Moelle.

    (1905) IMJK 63 (?))">IMJK 163. ha krenein e hran bet er vélen a me eskern. (1906) HIVL 158. èl ma oé neoah goask ar er vélen-sé.

    (2) Cerveau, cervelle.

    (1744) L'Arm 50a. Cervelle(se dit ordinairement de celle des bêtes), tr. «Méleenn.. neu. f.» ●(1787) PT 81. Té hé anfons en é benn / Dré ha loér bédèc er vélèn.

    (1829) CNG 102. Ma hai en drein bed er vélèn. ●(1839) BESquil 134. ean e receuas un taul coutelas quen horrible ar é bèn hac ar é dâl, ma sortias lod ag er vélen, ha ma varhuas ér memb momand.

    (1905) IMJK 63 (?))">IMJK 375. en drein anehi e ia bet er vélen. ●(1907) VBFV.bf 51b. mélen, f. pl. neu, tr. «cervelle.»

  • melenog .1
    melenog .1

    m. –ed Louis d'or, jaunet.

    (1868) FHB 161/40b. Guelver a reas perc'hen an arreval, hag e roas dezhan he bemp cant scoet, en eur lavaret : va mignon, dioc'h ar vilin ma vije eat ho melenoguet dezhi, e vijent eat marteze e brenn deoc'h d'ar guear, pe zoken e vijent chomet stag oc'h ar vein vilin. Eun ali evel kent am be da rei deoc'h : na lakit ket eur vech all ho loizet aour da guzet e sac'h an arreval.

    (1920) MVRO 29/1d. setu eur melenog laket d'eomp gant hor moereb Louiza, a ouie awalc'h hon dije ezom.

  • melenog .2
    melenog .2

    m. Eau de vie.

    (1868) FHB 163/54a. Kemeret a ra eur verennat melenog evit rei sclerijen d'he speret. ●(1889) ISV 341. digas deomp cafe hag eur voutaillad melenok.

  • melenus
    melenus

    adj. Jauni.

    (1896) GMB 401. Pet[it] tréc[orois] melenuz jauni, couvert de jaune.

Ce site utilise des cookies pour son fonctionnement.En savoir plus...