Recherche '"montiñ"...' : 1 mots trouvés

Page 1 : de montin (1) à montin (1) :

• montiñ
  montiñ

  v.

  I. V. intr. Monter.

  ●(1530) Pm 168. En neffou tu-hont pan montas, tr. «Au ciel là-bas quand elle monta.»

  ●(c.1680) NG 1557. dé en nancession, in enfuë pen du montet. ●(1790) Ismar 285. Jesus-Chrouist é vontein d'en Nean. ●(17--) TE 35. é vontein ar er manné-hont.

  ●(1821) SST 52. Perac é laret-hui é vontas Jesus-Christ d'en ean, quentoh eit laret é ma bet saët ? Rac me vontas dré é nerh propre. ●(1838) OVD 112. haval doh tud péré e bressér de vontein a haste ar lein ur manné ihuél dré un hènt digampen.

  II. V. tr. d.

  (1) Monter (un cheval).

  ●(1849) LLB 1225. Montet tré tud iouank ag er ré hardeha.

  (2) Enrayer.

  ●(1876) TDE.BF 464b. Moñtein, v. a. V[annetais], tr. «Enrayer.» ●Moñtein ur rod, tr. «enrayer une roue.»