Recherche 'moumou...' : 6 mots trouvés

Page 1 : de moumou (1) à moumoutig (6) :

• moumou
  moumou

  m. enfant. Vache.

  ●(1955) STBJ 174. E lavar ar re vitous e oa eur vuoc'h ur moumou.

• moumoun
  moumoun

  m.

  (1) Enfant choyé.

  ●(1857) CBF 47. Moumou he vamm eo, tr. «C'est l'enfant gâté de sa mère.» ●(1859) MMN 88. eur moumoun, eur golladen. ●(1868) FHB 189/262a. O clevet he moumoun e crial. ●(1870) MBR 134. aoun o senti ouz he moumoun keaz, enn avantur na vije great goap anezhi. ●(1876) TDE.BF 471b. Moumoun, s. f., tr. «Enfant gâté. Moumoun he vamm eo, c'est l'enfant gâté de sa mère.»

  ●(1936) LVPR 43. Ne vezo ket diaes dont a benn eus a unan pe zaou voumoun. ●59. e teufer d'o c'holl, d'ober moumounou anezo. (..) Re garet a ve migna, ober moumounou anezo.

  (2) Chouchou.

  ●(1889) ISV 462. Red eo din lavaret ive e voa an dube-ma moumoun he vestr.

  (3) Cajoleries.

  ●(1949) KROB 20/4. implij a reer re a deneredigez, a liviou kaer, a voumounou.

• moumounañ / moumounat
  moumounañ / moumounat

  v.

  I. V. tr. d.

  (1) Choyer.

  ●(1911) BUAZperrot 265. koll o bugale, ouz o moumounat re. ●(1920) FHAB Mae 327. n'eo ket ouz o moumounat hag oc'h ober o holl lavarou eo e vezont savet ervat ! ●(1931) VALL 331b. Gâter (un enfant), tr. «moumouna.»

  (2) Moumounat e skiantoù : s'écouter.

  ●(1911) BUAZperrot 839. ar re a goll o amzer o voumounat o skianchou.

  II. V. intr. Faire l'enfant gâté.

  ●(1931) VALL 331b. faire l'enfant gâté, tr. «moumouna.»

• moumouner
  moumouner

  m. –ion =

  ●(1869) FHB 250/322a. Ahanta, eme ar ganfardet d'ar zoudard, echu eo ho peden, moumouner ?

• moumounerezh
  moumounerezh

  m. Cajolerie.

  ●(17--) FG II 18. Eus va c'hus e velis an oll moumouneres a rejoc'h.

  ●(1866) FHB 84/248a. gant ho moumounerez.

  ●(1910) BUJA 61. ober moumounerez da dud ha n'ho anavezer ket. ●(1914) MAEV 240. Rak hen a rae fouge da veza eun den seven hep moumounerez ebet. ●(1932) FHAB Genver 8. na c'hedit ket e vije graet moumounerez d'eoc'h evel gwechall. ●(1931) VALL 331b. Gâterie, tr. «moumounerez m.»

• Moumoutig
  Moumoutig

   m. Nom donné à un animal, à qqn d'aimé.

  ●(1910) MAKE 30. Moumoutig he doa pourmenet he c'hrabanou furch-difurch en arbel leaz. ●88. Moumoutik a zizonje a-wechou betek mont da ober eun droïg etouez melchon gwenn an aotrou Furzod. ●90. da ginnig chupen Moumoutik da Bôlig.