Recherche '"pechañ"...' : 2 mots trouvés

Page 1 : de pechan (1) à pechans (2) :

• pechañ
  pechañ

  v. tr. d. Tendre des pièges.

  ►absol.

  ●(1969) BAHE 60/46. e oa echu da bechañ. ●47. Ha me adarre da bechañ.

• pechañs
  pechañs

  adv.

  (1) Peut-être, probablement.

  ●(1744) L'Arm 14b. En-apparence, tr. «Pé-chanche.»

  ●(1904) DBFV 36a. pé chans, tr. «apparemment, sans doute.» ●(1907) VBFV.bf 59a. péchanj, adv., tr. «probablement.» ●(1912) AHBT 108. Ia, elsen é perchans é vou en treu. ●(1912) BOEG 30. perchans nezé / Me hellehé, open ur huéh, en devou ké. ●(1913) AVIE 236. Péchanj é ma èlmen é oé degoéhet en treu. ●(1921) BUFA 4. ar er plouz, pe chans, é varùeet, mar dalhet de viùein elsé. ●(1936) DIHU 306/191. Bihannat e hra en dud péchans ? ●(1942) DHKN 17. Er ouréz péchanj e hrè dehi bout diranj elsé.

  (2) Pechañs vras =

  ●(1903) LZBg Du 255. én ur laret en doé hur Salvér Jézus-Krist, pechans vras, groeit eun dra ha groeit en al.

  (3) = (?) pe dost (?).

  ●(1925) IZID 4. En Turked (…) en des dismantet / Ar ou hent kement tra perchanj ou des kavet.