Recherche '"pennfolliñ"...' : 1 mots trouvés

• pennfolliñ / pennfollañ
  pennfolliñ / pennfollañ

  [penn + follañ / folliñ]

  v.

  I. V. intr.

  A.

  (1) Devenir fou.

  ●(1932) BRTG 2. Penfollein e hrehen kent pèl.

  (2) S'emporter.

  ●(1868) FHB 181/193a. Setu tud o pennfolli. ●(1872) ROU 82b. S'emporter, tr. «penfolla.» ●(1894) BUZmornik 696. oc'h egari hag o pennfolli.

  ●(1902) MBKJ 95. Lezit an dud-se da benn-folli. ●(1910) DIHU 61/104. Penfolein dall e hras Kériolet doh en Eutru Doué. ●(1925) FHAB Mae 189. ma teu an dud yaouank da bennfolli.

  B. (en plt d'animaux)

  (1) S'emballer.

  ●(1868) FHB 192/288a. ar c'hezeg a benfollaz hag a ieaz a benher e touez ar blocad tud-ze.

  (2) (en plt d'un ovin)

  ●(1849) LLB 1533. mar da doh guélèt unan [ur meud] é penfolein.

  C. (en plt des éléments naturels)

  ●(1959) TGPB 99. Gwashoc’h eget ur varazad laezh fourdouilhet ha ribotet gant ur vazh dreist-ment e stagas ar mor da grozal ha da bennfolliñ.

  II. V. tr. d. Affoler.

  ●(1872) ROU 82b. Voltaire avait égaré la Société, tr. «Voltêr en d-oa penfolled an dud.»

  ●(1910) MBJL 46. Peadra, kwita ? da bennfollin eskibien an iliz anglikan.