Recherche 'peñsea...' : 9 mots trouvés
Page 1 : de pensea-penseal (1) à pensean-penseal (9) :- peñsea / peñsealpeñsea / peñseal
(1) V. intr. Chercher, ramasser des bris de naufrage.
●(1924) BILZbubr 41/944. o punseal e-touez ar bezin dizol. ●(1924) BILZbubr 42/975. o-daou ec’h ênt da bunseal, pa vije groz ar mor. ●(1925) FHAB Du 429. Katell a bensae ato. ●(1939) KTMT 15. Fanch a gar peñsea. ●16. Peñsea a reont eus an dra-se.
(2) V. tr. d. Rechercher (qqc. perdu en mer).
●(1925) BILZ 149. Gant Yann eo bet a-hed an ôd evit punseal e ronvioù.
- peñsead .1
- peñsead .2peñsead .2
m. –où Épave.
●(1939) KTMT 16. Peñsea a reont eus an dra-se, daoust ma ve reisoc'h lavarout : peñseadi, dastum peñseadou.
- peñseadeg
- peñseadenn
- peñseadiñpeñseadiñ
v. intr. Chercher, ramasser des bris de naufrage.
●(1939) KTMT 16. Peñsea a reont eus an dra-se, daoust ma ve reisoc'h lavarout : peñseadi, dastum peñseadou.
- peñseal .1peñseal .1
voir peñsea
- peñseal .2peñseal .2
voir peñseañ
- peñseañ / peñseal peñseañ / peñseal
(1) V. intr. Faire naufrage.
●(1732) GReg 120a. Faire bris, échoüer, se perdre à la côte. (Parlant de Vaisseaux, tr. «Péncèa. pr. pencéet.» ●652a. Faire naufrage, tr. «Pencea. pr. penceet.» ●713b. Perir, faire naufrage, tr. «Pencea. pr. penceët. (Cor[nouaille] pacea. pr. paceët.»
●(1869) FHB 220/86b. Sonjal a rea dezhi he guelet ive o pensea. ●(1876) TDE.BF 508b. Peñsea, v. n., tr. «faire naufrage.»
●(1911) BUAZperrot 165. pa venne o lestr pensea.
►sens fig.
●(1906) KANngalon Mae 103. Mari a viro na deufe ho ene da bensea ouz ar pec’hed.
(2) V. tr. d. Submerger, engloutir.
●(1930) KANNgwital 334/455. eun tarz mut a zailhas varnezi [ar vag] hag he fenseas en eun taol kount.