Recherche '"poc'honiñ"...' : 1 mots trouvés

Page 1 : de pochonin (1) à pochonin (1) :

• poc'honiñ
  poc'honiñ

  v. intr.

  (1) Se vanter.

  ●(1919) DBFVsup 57a. pohonein (Arv[or]), tr. «se vanter, faire le beau.» ●(1921) GRSA 292. Abalamor da se é pohonè. ●(1934) MAAZ 128. deusto ma seblant bout téchet de bohonein a dréz hag a dal. ●(1934) BRUS 87. Vanter – se, tr. «pohonein.» ●(1935) DIHU 292/240. gellout e hran laret, hep pohonein.

  (2) poc'honiñ gant udb., en arbenn ag udb. : se vanter de qqc.

  ●(1921) GRSA 268. é veh é pohonein get houh abilted ! ●(1939) ANNI 29. Bout e zo léh dein de bohonein én arben anehon.

  (3) Poc'honiñ da (+ v.) =

  ●(1934) MAAZ 127. Ha Iannig, de bep begad mél e vè trohet geton e bohon de laret : « Mé é en des bet er pobet, er groeit !»