Recherche 'rañs...' : 6 mots trouvés

Page 1 : de rans (1) à ransonin (6) :

• rañs
  rañs

  f. –où Race, espèce, sorte.

  ●(1919) MVRO 11/1c. en despet d'an dud fall a zo o klask dinôda hon rans. ●(1935) ANTO 53. rak rans ar gemenerien-se, konterien kaoziou, a zo aet pell 'zo da fall. ●(1947) YNVL 121. c'hwi hag ar chinerien eus ho rañs. ●(1954) LLMM 47/23. ar rañsoù eus ho kouch ! ●(1972) SKVT I 83. traoù eus da rañs.

• rañsenn
  rañsenn

  f. Race.

  ●(1872) DJL 13. Keit a lezo Adam daou demeuz he ransen.

• rañson
  rañson

  m. Rançon.

  ●(14--) N 1911. Auber an auancc ho ranczon, tr. «avancer leur rançon.» ●(1633) Nom 206a. Lystrum : ranson : rançoun.

  ●(1659) SCger 101a. rançon, tr. «item.» ●(c.1680) NG 115. Quenaué ma tes a guir calon / Jesus de paygnë hon ranson. ●(1732) GReg 781b. Rançon, prix pour racheter d'escalavage, ou des prisonniers de guerre, tr. «Rançzon. p. rançzoñnou.» ●Païer sa rançon, tr. «Paëa e rançzonn.»

  ●(1821) SST 37. ne ouai quet dober a bayein rançon. ●(1884) BUZmorvan 2. ar priz a goustche d'ezhan hor ransoun.

  ●(1925) FHAB Mezheven 210. ha m'o deze arc'hant e veze tennet daspren pe ranson diganto.

• rañsonañ / rañsoniñ
  rañsonañ / rañsoniñ

  v. tr. d.

  (1) Rançonner.

  ●(14--) Jer.ms 249. Hoz ranczonaff ne menaff quet, tr. «Je ne veux pas vous rançonner.»

  ●(1732) GReg 781b. Rançonner, tr. «Rançzouna. pr. rançzounet. Van[netois] rançzonneiñ.»»

  (2) Payer la rançon de.

  ●(1835) AMV 210. anaout ar garantez infinit oc'h eus bet da rei oc'h-hini [goad] evit va rançoni.

• rañsoner
  rañsoner

  m. –ion Rançonneur.

  ●(1732) GReg 781b. Rançonneur, Hôtelier qui exige plus qu'il ne faut, tr. «Ur rançzouner. p. rançzounéryen.»

• rañsoniñ
  rañsoniñ

  voir rañsonañ