Devri

Recherche 'rank...' : 13 mots trouvés

Page 1 : de rank (1) à rankus (13) :
  • rank
    rank

    m.

    (1) Répit, trève au jeu.

    (1927) GERI.Ern 498. rang, rank C[ornouaille] m., tr. «(Demander) un répit, une trève, quand on joue.» ●(1931) VALL 648a. répit, trève au jeu, tr. «rank

    (2) Goulenn rank : demander un répit.

    (1931) VALL 648a. demander un répit, tr. «goulenn rank

    (3) Kaout rank : avoir la possibilité de.

    (1927) GERI.Ern 498. n'em eus ket rang da goms ganeoc'h C[ornouaille] m., tr. «vous ne me laissez pas le temps de parler.» ●(1931) VALL 648a. vous ne me laissez pas de répit par vos attaques, tr. «n'em eus rank ebet ganeoc'h gant ho flemmadou.»

  • rankles
    rankles

    adj. Goinfre.

    (1659) SCger 168b. ranclés, tr. «qui ne se rassasie.» ●(1732) GReg 533b. Voilà un animal insatiable, tr. «Rancqlès eo an aneval ze.»

    (1962) GERV 10. ar skraper rankles.

  • ranklez
    ranklez

    m. Goinfre.

    (1732) GReg 119a. Briffer, tr. «louncqa evel ur rancqlès

  • rankontr .1
    rankontr .1

    m.

    (1) Da rankontr ub. : à la rencontre de qqn.

    (1854) MMM 195. an Doué a red da rancontr ar brassa pec'heurien.

    (2) Rencontre, occasion.

    (1659) SCger 103a. rencontre, tr. «rencontr

    (1867) FHB 121/134a. bea liproc'h e pep renkountr.

    (3) Dre ur rankontr bennak : par un coup du hasard.

    (1908) FHAB Du 346. Gant aoun goulskoude na viche bet c'hoarvezet an dra-ze dre eur rankontr benag.

    (4) Dre rankontr : par hasard.

    (1710) IN I 235. En em gaout a reer dre rancontr un tu bennâc.

  • rankontr .2
    rankontr .2

    voir rankontriñ

  • rankontriñ / rankontr
    rankontriñ / rankontr

    v.

    (1) V. tr. d. Rencontrer.

    (1612) Cnf 9a.r'ancontry dré chanc.

    (1659) SCger 103a. rencontrer, tr. «rencontri.» ●(c.1680) NG 205-206. Joseph a rancontras unan, / Hac er galuas meschant truant. ●(1710) IN I 20. ne ouffemp quet coumbati outo anes o guelet, nac o zrec'hi, anes o rancontr.

    (1863) GBI I 472. 'N dimezell vrao 'n euz rankontret, tr. «Il a rencontré une belle demoiselle.» ●(18--) SBI I 202. Tri marc'heger a rancontris, tr. «Trois cavaliers je rencontrai.»

    (2) V. pron. réci. En em rankontriñ : se cotoyer.

    (1727) HB 565. Remerquit amâ penaus mar en em rancontr ar Sul har (lire : hac) ar Gouel da ur memez deiz peutramant deiz-ouc'h-deiz, e leverot Gousperou eleac'h hini ar Sul.

  • rankoudik
    rankoudik

    adj. (?) Insatiable (?).

    (1647) Am 533. Da plach rancoudicq mar be delicat, tr. «A une fille (?) … (?) si elle est délicate.»

  • rankoudus
    rankoudus

    adj.

    (1) (en plt de la terre) Exigeant.

    (1919) FHAB Eost 10. an douar rankaoudus. ●rankaoudus, tr. «Exigeant, de rank kaout, impliet e Leon.»

    (2) (en plt de qqn) Insatiable, glouton, vorace.

    (1872) ROU 84b. Exigeant, tr. «Rancoudus

    (1931) VALL 76b. atteint de boulimie, tr. «rankoudus.» ●284a. Exigeant, tr. «rankoudus (prop. glouton).» ●380b. inassouvissable, tr. «rankoudus.» ●392b. Insatiable, tr. «rankoudus.» ●624a. qu'on ne peut rassasier, tr. «rankoudus.» ●791a. Vorace, tr. «rankoudus

  • rankout .1
    rankout .1

    adj.

    (1) Obligatoire.

    (1890) MOA 261b. Ce qu'il faut faire, tr. «ar pez a zo rankout da ober.»

    (2) Bezañ rankout da ub. (+ v.) : devoir, être obligé de (+ v.).

    (1860) BAL 200. ur mevel a zo evel rancout deza beza humbl. ●(1862) JKS 37. rak c'houi ivez euz ho re [faziou], a zo rankout d'ar re all da c'houzanv. ●141. Liez a weach evelato ez eo rankout d'ezho dioueret ar pez a c'hedont. ●(1867) MGK 19. Rankout e voe d'al labouz klask bod oc'h eur wezen. ●47. Rankout mad eo d'ezhi dougenn a-dreuz d'ar vein… ●97. Rankout voe d'ezhan dourna iud, darc'hai sounn. ●(1870) MBR 18. Rankout e oe 'ta d'ar prins iaouank mont dioc'h he garantez. ●(1879) BMN 104. Nebeud amzer goude, oa rancout dezhan dioueret an autrou Louet. ●(1890) MOA 361a. Vous n'êtes pas obligés, tr. «ne ket rankout d'e-hoc'h

    (1923) KNOL 218. Rankout oa d'eza, skriva d'ar roue e dad-kaer. ●(1952) LLMM 34/48. (Douarnenez) N'eo ket rankout deoc'h ober. Oa ket rankout dezho dimeziñ.

    (3) Dre rankout : par obligation, obligatoirement.

    (1915) HBPR 87. o sonjal, na deufet, morse, a benn da lakaat ar gristenien, dre rankout, da blega d'al lezennou nevez.

  • rankout .2
    rankout .2

    v. tr. d.

    I. (sujet : qqn)

    (1) Devoir, être obligé.

    (1575) M 712-713. An Ælez so roet, don myret hep quet sy : / Contaff enq á rencquont, tr. «Les anges sont donnés pour nous garder, sans doute ; / Ils doivent rendre un compte minutieux.» ●1113-1114. Te rancquo é contaff, ha dreizaff gouzaff blam, / Ma nez vez eff en bet, amantet á het cam, tr. «Tu devras en rendre compte, et pour cela souffrir reproche / Si tu ne l'as en ce monde expié pas à pas.» ●1192-1193. Ez rencquy pront contaff, outaff ne nachaff quet : / An holl donesonou, tr. «Tu devras promptement lui rendre compte, je ne le nie pas / De tous les dons.» ●1147-1148. An pempet peheny, arencquy en dyuez, / Anezaff rentaff ton, tr. «La cinquième chose dont tu devras enfin / Rendre compte.»

    (1659) SCger 169a. renquout, tr. «deuoir.» ●(17--) BMa 467. Enem abillan prop a renquan, tr. «Je dois m'habiller convenablement.»

    (1907) PERS 39. rankout dilezel he studi.

    (2) [devant un sub.] Devoir fournir.

    (1575) M 942. Boet, ha goalenn certes, expres heruez ræson, / Dezaff encq á rencquy hac operation, tr. «Nourriture et discipline, certes, expressément suivant la raison / Tu lui devras strictement, et travail.

    (3) Devoir (de l'argent).

    (1907) PERS 144. ouspenn mil skoed a rankan. ●(1909) BROU 229. (Eusa) Au sens d'avoir des dettes, on dit souvent rankout. Kement-mañ a kement a rankit d'in, vous me devez tant et tant.

    (4) Falloir.

    (1633) Nom 120b. Lana rudis, cui facta, vel neta opponitur, lana infecta : laine non encore mise à point : glan na ve hoaz en vrz ma ranquer.

    (1856) VNA 205. Pour quand vous les faut-il ? tr. «Aben pegource en ou rinquet-hui ?» ●(1897) EST 30. É riker eih dornér eit gobér ur baré, tr. «il faut huit batteurs pour former une compagnie.»

    (5) Avoir besoin.

    (1659) SCger 4b. i'ay affaire d'vn liure, tr. «vr levvr a rencân.» ●(1732) GReg 15a. J'ai affaire d'un livre, tr. «ul levr a rencqan.» ●(17--) CT Acte II 455. quent mazin ves ahan et buez a renquin, tr. «avant que je m'en aille d'ici il faudra (que j'ai) sa vie.»

    (1844) LZBg 2l blezad-1 lodenn 8. un dra open e zou rinquet. ●33. me gassé dehou ol er péh e rinqué. ●(1849) LLB 677. Ind e rikou, guir é, hir amzer de zonèt.

    (1909) DIHU 45/229. bouid dehon de zèbrein muioh eit ne reké. ●(1921) DIHU 116/205. pear pe pemp dé e rinkas aveit gobér en hent.

    (6) Rankout da : falloir.

    (1621) Mc 94. an pinigen à rencquer da ober.

    II. (sujet : qqc.)

    A.

    (1) Exiger.

    (1897) EST 48. er hoarh e rikei hir anzér eit augein, / Hag e vou dré zé én danjér a vreinein, tr. «Le chanvre exigera plus de temps pour rouir, et sera ainsi en danger de se gâter.»

    (1921) DIHU 116/202. had ag er choéj e rink eué doar ag er choéj. ●(1940) DIHU 345/42. rekein, v. n., tr. «exiger beaucoup.»

    (2) Manquer.

    (1912) MMPM 113. eur gurunen great gant ar bleuniou ar skedussa ; koulzkoude, eur vleuniennik bennak a ranke c'hoaz.

    B. Loc. verb.

    (1) Kement hag a ranker eo : c'est tout ce qu'il faut.

    (1911) BUAZperrot 878. gouzout lenn evelse a ouezo bepred, ha kement hag a ranker eo.

    (2) Ar pezh a ranker : ce qu'il faut, suffisamment.

    (1900) MSJO 78. Al lojeis a livirit zo mat ar pez a ranker.

  • rankun
    rankun

    s. Rancune.

    (1625) Bel 115. an gourchemenman, à bers oll assamblez an disprisancc, an cassony, an buhaneguez, rancun, an iniuriou, ha passionou arall.

    (17--) ST 302. na fell ket d'in derc'hell rankun ouz den, tr. «je ne veux conserver rancune à personne.»

  • rankunet
    rankunet

    =

    (1530) J p. 85a. Pecun gant fortun rancunet, tr. «O lucre, ô gain qui causez mes remords.»

  • rankus
    rankus

    adj. Exigeant.

    (1928) DIHU 202/50. éh omb deit de vout rekusoh ! ●(1939) DIHU 338/couv ii. arlerh er brezél-man é vo daù demb bout rekusoh eget biskoah. ●(1940) DIHU 345/42. rekus, (adj.), tr. «exigeant quant à la qualité.»

Ce site utilise des cookies pour son fonctionnement.En savoir plus...