Recherche '"rebellañ"...' : 3 mots trouvés

Page 1 : de rebellan-rebellin (1) à rebellant-2 (3) :

• rebellañ / rebelliñ
  rebellañ / rebelliñ

  v. intr.

  (1) Se rebeller.

  ●(1847) MDM 15. Eur c'honsailler all a rebele ive.

  (2) Rebellañ enep, ouzh : se rebeller contre.

  ●(1732) GReg 786a. Se rebeller, ne pas obeir à son souverain, tr. «Rebelli aënep ar Rouë.»

  ●(1850) MOY 166. rebeli enep d'am bolonte. ●(1869) SAG 137. Ar bobl-man karget a vadelezou Doue, a rebele oud han aliez.

  (3) [devant un v.] Refuser de.

  ●(1910) FHAB C'hwevrer 42. Nac'h ho feiz, avad, a rafec'h, ma rebelfec'h senti var ar poent-se.

• rebellant .1
  rebellant .1

  adj. Rebelle.

  ●(1792) BD 3343. nep a so rebellant, tr. «quiconque est rebelle.» ●(17--) CBet 449. O vout bet rebelant a enep an Drindet.

  ●(1850) MOY 159. Ne zeus den rebelant d'ar pez a gommandàn.

• rebellant .2
  rebellant .2

  m. –ed Rebelle.

  ●(1732) GReg 785b. Rebelle, tr. «Rebellandt. p. rebellandted.»