Recherche 'rigogn...' : 3 mots trouvés

• rigogn .1
  rigogn .1

  m.

  (1) Grincement.

  ●(1857) CBF 81. Petra eo ar rigouign a glevann gan-ez, Jannedik, tr. «Quel est ce bruit que tu fais et qui me fait grincer les dents, Jeannette.»

  (2) Cliquetis, tintement.

  ●(1710) IN I 340. ar rigouin douç hac amiabl eus ar c'homsou chast hac honest, pere eo ar perles oriantal eus an Aviel.

• rigogn .2
  rigogn .2

  v. Rencogner.

  ●(1647) Am 689. Me carre migouign regouign ho couignicq, tr. Herve Bihan « J’aimerais mignonne rencogner votre petit con »

• rigognat
  rigognat

  v.

  I. V. intr.

  (1) Grincer.

  ●(1874) FHB 484/111b. hag e klevet ar reier o frailla, o terri ; o rigougnat an eil roc'h ouc'h he ben.

  ●(1953) BLBR 60/8. en e alzourn askorniek e klever an nervennou o rigougnat.

  (2) Cliqueter, tinter.

  ●(1710) IN I 340. An Introneset (…) a gustum lacat perles e cantite ouz o discouarn dre ar blijadur pehini o deveus (…) oc'h o santout o rigoignat pa douich an eil perlesen ouz e ben.

  (3) Travailler des dents.

  ●(1867) MGK 73. kaer as po rigouignat / Ha gwaska gant da zent (…) / A-raok ma tistago diouz-in-me eur begad.

  II. V. tr. d.

  (1) Fourbir.

  ●(1710) IN I 156. evel ma teu ar moc'h gouez evit lema o squilfou (…) d'o frota ha d'o rigouignat ouz o dent-all, pere a vez lemet ivez quer couls diouto.

  (2) Faire grincer (qqc.).

  ●(1942) FHAB Meurzh/Ebrel 150. (Plouarzhel) Rigougnat = rigougnat ar c'hadoriou : o lakaat da ruza ouz an douar gant trouz.