Recherche 'sañs...' : 7 mots trouvés

• sañs
  sañs

  f. Sens.

  ●(1850) JAC 16. Sans ha rêson o deus.

  ●(1910) MBJL 180. eun den a sans vat. ●(1944) SAV 31/72. evel eun den en e sañs.

• sañses
  sañses

  adv. Sans cesse.

  ●(1752) BS 184. en ur brononç san-cess an Hano douç a Jesus. ●275. en ur ober san-cess actou a garantez.

• sañset
  sañset

  adv. Sensément.

  ●(1914) DFBP 260a. prétendu, tr. «Sanset.» ●(1968) BAHE 57/66. daoust dezhañ da vezañ digablus, sañset. ●(1982) MABL II 85. (Lesneven) sañset : soi-disant, sensément, en principe.

• sañsipl
  sañsipl

  adj.

  I. Attr./Épith.

  (1) (en plt de qqn) Sensible.

  ●(1659) SCger 109b. sensible, tr. «sensibl.» ●(1710) IN I 182 [lire : 192]. Ne rencomp quet cousgoude beza re ardant, re briminic ha re sansibl e quever an dra-se.

  ●(1902) TMJG 346. rak eur vaoues sansib a oa, withi da véa brusk.

  (2) =

  ●(1850) JAC 135. Qementse zo sansipl d'eur galon qen tener. ●(1850) MOY 213. E zeo ar gouli-màn a zo ar sansipla.

  ●(1982) PBLS 5. (Sant-Servez-Kallag) sañsipl, tr. «gênant, embêtant.»

  (3) =

  ●(1855) BDE 170. Staguet mé omb doh en treu sansibl. ●171. er madeu sansibl.

  (4) Évident, clair.

  ●(1790) Ismar 321. Ur sacremand e zou ur merche sansibl en dès Jesus-Chrouist instituét eit hur santifiein.

  II. Adv. De manière (plus) évidente, claire.

  ●(1727) HB 308. disquez deomp sansiploc'h a-se ar garantez infinit en deveus en hon andret.

• sañson
  sañson

  adj. Éméché, gris.

  ●(1905) RECe xxvi 358. On dit à Kervignac, Riantec, etc., sanson, qui semble une altération moqueuse de lanson (d'après le nom de Samson ?). ●(1907) DIHU 26/436. a pen dan sanson mat d'er gér... ●(1908) DIHU 35/72. Nen dé ket ma vé mèu eit laret mèu : nann un tammig sanson kentoh. ●(1932) BRTG 97. chetu ur blé nen don ket bet na mèu, na sanson. ●(1940) DIHU 354/185. Get er péh e zo bet prénet ahendaral, é ma sanson el lod muian aben en noz.

• sañsuel
  sañsuel

  adj. Sensuel.

  ●(1625) Bel 127. an delectation sensuel.

  ●(1659) SCger 109b. sensuel, tr. «item.» ●(1710) IN I 256. ober (…) cherissamanchou sansuel.

• sañsur
  sañsur

  f. –ioù Censure.

  ●(1846) DGG 343. sansuriou an Ilis.