Recherche '"sakramantiñ"...' : 1 mots trouvés

• sakramantiñ / sakramantañ
  sakramantiñ / sakramantañ

  v. (religion)

  I. V. intr. Communier.

  ●(1732) GReg 186a. Communier, recevoir la sainte Eucharistie, tr. «Sacramanti. secramanti. pr. et.»

  ●(1846) BAZ 7. Sacramanti a ree ordinal bep sul. ●(1866) SEV 273. ne veritann ket tostaat da zakramanti.

  ●(1905) KANngalon Mae 388. henori ar Verc'hez en eur heulia he vertuziou hag en eur zakramanti. ●(1908) FHAB Gouere 202. ne deu an tadou ha darn eus ar mammou nemet eur vech pe ziou ar bloas da sakramanti. ●(1932) GUTO 2. mar fallè dehon sakremantein.

  II. V. tr. d.

  (1) Donner la communion (à qqn).

  ●(14--) N 1887. Ha presant ma sacramantaff || ma tretaff ha ma noeaff net, tr. «Donnez-moi les sacrements et les saintes onctions.»

  ●(1732) GReg 186a. Communier, donner la sainte Eucharistie, tr. «Sacramanti. secramanti. pr. et.»

  ►absol.

  ●(1910) MBJL 43. beleien Breiz (...) a vev enni en-kuz 'n eur ofernian ha 'n eur zakramanti.

  (2) Extrémiser (un agonisant).

  ●(1872) GAM 44. sacramanti ar re glanv. ●(1891) RECe xii 276. Ma Doue ! eme ar wreg, setu aze hac a zo marwet neuze heb bea covesêt ha sacramantet !

  ●(1907) VBFV.bf 67a. sakremantein, v. a., tr. «extémiser, donner les derniers sacrements à.» ●(1920) FHAB Mae 346. e c'hellas sakramanti ar re glanv. ●(1947) YNVL 80. mont da sakramantiñ an den-se.