Recherche 'santelaat...' : 1 mots trouvés
Page 1 : de santelaat (1) à santelaat (1) :- santelaatsantelaat
v.
(1) V. tr. d. Sanctifier.
●(1732) GReg 842b. Sanctifier, rendre saint, tr. «santelât. pr. santeleët.» ●Sanctifier son âme par la pratique des vertus chrétiennes, tr. «santelât e ene, gad ar vertuzyou deread da ur c'hristen.»
●(1849) LLB 150. Revou santéleit hoah dré hur buhé fidel. ●(1870) FHB 296/277b. santelaat or buhez.
●(1903) MBJJ 168. santelaat ar zul, de santel an Autrou Doue. ●169. Traoalc'h a oa ze 'vit santelaat ar roc'hel. ●(1911) SKRS II 53. eno e kavont peadra da zantellât ho eneou muioc'h-mui. ●(1912) BUAZpermoal 250. o santelât, dre e oberou, an douarou a dlee bezan, divezatoc'h, parouz Plouvouskan. ●(1924) FHAB Eost 293. santelat o oberou pemdeziek.
(2) V. intr. Se sanctifier.
●(1903) MBJJ 159-160. santelaat a reont c'hoaz o tremen 'læc'h he deuz tremenet kroaz son Zalver. ●224. Lezen ar c'hristen eo santelaat atao.
(3) V. pron. réfl. En em santelaat : se sanctifier.
●(1877) BSA 189. en em santelaat e berr amzer. ●(1894) BUZmornik 760. ar guella feson d'en em zantelaat.
●(1911) BUAZperrot 147. da zeski gantan an doare d'en em zantelât. ●(1912) KANNgwital 114/162. En em santelâd, n'eo ket en em voasâd. ●(1921) PGAZ 62. petra hell hor zikour d'en em zantelaat. ●(1931) GUBI 164. E hel bamdé um santélat.