Devri

Recherche 'skarz...' : 16 mots trouvés

Page 1 : de skarz (1) à skarzhus (16) :
  • skarz
    skarz

    m. Radin.

    (1920) MVRO 46/2a. Gouestl ar skarz koz.

  • skarzañ
    skarzañ

    v.

    (1) V. intr. Être avaricieux.

    (1752) PEll 789. Scarsa, épargner, être mesquin, avaricieux.

    (2) V. tr. d. Raccourcir.

    (1752) PEll 789. Scarsa, diminuer, retrancher, raccourcir.

  • skarzh .1
    skarzh .1

    adj.

    I.

    (1) Vide.

    (1732) GReg 972b. Bourse vuide, tr. «yalc'h scarz

    (2) (météorologie) Découvert.

    (1752) PEll 787. Scarsch, en quelques cantons de Basse-Cornwaille, signifie Froid & sec. Amser scarsch, tems froid et sec.

    (1902) MBKJ 98. ma vez skarz pe c'holoet ann amzer.

    II. Lakaat skarzh en arar ub : voir arar.

  • skarzh .2
    skarzh .2

    m.

    (1) Vidange.

    (1732) GReg 240b. Cure, vuidange d'immondices, tr. «Scarz

    (2) Action de vider.

    (1976) YABA 03.01. obér ur skarh d'er wérennad.

    (3) Purge, action de purger.

    (1825) COSp 303. èl dober en dès a hum burgein goudé é hlinhuet, eit gober ur scarh mat d'er horf, èl-cé ehué er hrechein en dès dober ag en Nouien ér fin a é vuhé, eit gober ur scarh mat d'en inean.

    (4) (en plt d'une vache) Teurel he skarzh : expulser le délivre.

    (1919) DBFVsup 18a. rejeter les délivres (en parl. d'une vache). On dirait plutôt turel hé skarh.

  • skarzh-dent
    skarzh-dent

    m.

    (1) Cure-dent.

    (1732) GReg 240b. Cure-dent, tr. «Scarzdént. p. scarzoudént

    (1876) TDE.BF 569b. Skarz-deñt, s. m., tr. «Cure-dents.»

    (2) fam. Avant-goût, amuse-gueule.

    (1943) DIHU 384/273. (Groe) skardent, tr. «avant-goût. (N'en des met ur skardent, n'é ke[t] dèbrein).»

  • skarzh-skouarn
    skarzh-skouarn

    m. Cure-oreille.

    (1732) GReg 241a. Cure-oreille, tr. «Scarz-scouarn. p. scarzou-scouarn

    (1876) TDE.BF 569b. Skarz-skouarn, s. m., tr. «Cure-oreilles.»

  • skarzhadenn
    skarzhadenn

    f. –où Curage (d'une écurie).

    (1909) BOBL 13 février 216/2e. he veski mad gant an teil pa reer ar sgarzaden.

  • skarzhadur
    skarzhadur

    m. –ioù

    (1) Curage, action d'écurer.

    (1732) GReg 322a. L'action d'écurer, tr. «Scarzadur

    (1931) VALL 177a. Curage, action de curer ; sens plus général, tr. «skarzadur m.»

    (2) Produit de vidange, de curage.

    (1732) GReg 240b. Cure, vuidange d'immondices, tr. «scarzadur.» ●241a. Cureures, vuidanges, tr. «Scarzadur. p. scarzaduryou

    (1857) CBF 104. Skarzadur ar privezou, m., tr. «Vidanges.»

    (1907) VBFV.bf 69a. skarhadur, m., tr. «curage, vidange.» ●(1931) VALL 616a. Raclure de fossés, etc., tr. «skarzadur m.»

  • skarzhañ / skarzhiñ
    skarzhañ / skarzhiñ

    v.

    I. V. tr. d.

    (1) Quitter, évacuer (un lieu).

    (1732) GReg 972b. Vuider, s'en aller, tr. «Scarza ar plaçz.»

    (1902) PIGO I 18. hastet buhan skarzan ma zi ! ●(1926) FHAB Meurzh 99. plegi beteg an douar, pe skarza ar vro.

    (2) Servir (un coup à boire).

    (1959) BRUD 8/34. Jakez a gemer eur voutailhad odivi hag a skarz eur banne da Lan. ●63. Skarzit deom eur banne da eva, ma merh.

    (3) (cuisine) Vider (poisson, etc.)

    (1896) HIS 74. Goudé m'en doé skleijet er loñ ér méz ag en deur, éañ er skarhas ; «rag, e laré hoah é gañsort, ni en dèbrou ar en hent.

    (1936) IVGA 62. Roit d'in eur gontell, kentoc'h, ma skarzin d'eoc'h ho pesked.

    (4) Curer.

    (1659) SCger 170b. scarza, tr. «vuider, nettoier.» ●(1732) GReg 241a. Curer, nettoyer, vuider, purger, tr. «Scarza. pr. scarzet.» ●322a. Écurer, netteïer, tr. «Scarza. pr. scarzet.» ●Écurer le puits, tr. «Scarza ar punçz.» ●972b. Vuider un puis, un étang, tr. «Scarza. pr. scarzet. Van[netois] scarheién

    (1803) MQG 6. Scarza va diouscouarn a zo c'hoas convenapl. ●(1849) LLB 381. skarhet hoah en anteu. ●(1876) TDE.BF 569b. Skarza, v. a., tr. «viderr, nettoyer.»

    (5) Chasser, expulser.

    (1821) SST iii. hac ur lod cair e ra hou fossible eit hé scarhein [lezen Doué] a ziar en doar. ●(1849) LLB 35. Un el e skarh ér mez hun tad ha mam ketan. ●1495. skarhein a nehan el loened donjerus. ●(1879) GDI 38. scarhein en diaulèd.

    (1906) BOBL 17 février 74/3d. Ar jandarmed a skarz ar bobl divar dro. ●(1907) BSPD I 252. En tirand (…) e hourhemennas ou skarhein a inou. ●(1934) BRUS 64. Expulser, tr. «skarhein

    (6) Skarzhañ ar gouzoug, e c'henoù : se racler la gorge.

    (1838) OVD 217. mar hoarhér un nitraïcg, ha memb mar scarhér un tamicg er houg. ●(1870) MBR 4. pasaat da skarza he c'houzouk, tr. «toussant pour nettoyer son gosier.»

    ►[empl. comme subst.]

    (1921) FHAB C'hwevrer 45. Eur skarza d'am ginou.

    (7) Vider (un plat), manger son contenu.

    (1925) FHAB Ebrel 138. Eur skudellad soubenn ar brignenn a skarzas.

    (8) Ramoner.

    (1659) SCger 101a. ramoner, tr. «scarza.» ●(1732) GReg 160b. Ramoner la cheminée, tr. «Scarza ar ciminal.» ●892b. La cheminée est pleine de suïe il faut la ramonner, tr. «Leun eo ar cimynal a uzyl, redd véz he scarza

    (1876) TDE.BF 569b. Skarza, v. a., tr. «ramoner.»

    (9) absol. Skarzhañ dindan : renouveler la litière.

    (1926) FHAB Ebrel 153. bep eiz dez, d'an hira, eo red skarza dindanno [ar c'houlined].

    (10) Gruger.

    (1876) TDE.BF 569b. Skarza, v. a., tr. «par extension, gruger quelqu'un, lui faire quelque tort sans qu'il s'en doute.»

    II. V. intr.

    (1) (météorologie) Se découvrir.

    (1936) BREI 441/2b. Pelec'h e welet c'houi an amzer o skarza ? – Eo, toull-wenna a ra.

    (2) Décamper, filer.

    (1908) PIGO II 110. Ya, ya, mat e ve skarzan !

    III. V. pron. réfl. En em skarzhañ : se purger.

    (1857) CBF 77. Evit leuskel ho kof, gwella a oufac'h da ober eo en em strinkella gant eul louzou zo evit en em skarza, tr. «Pour vous relâcher le ventre, vous ne sauriez rien faire de mieux que de prendre des lavements avec certaine drogue qui vous purgerait.»

  • skarzher
    skarzher

    m. –ion

    (1) Cureur.

    (1732) GReg 972b. Vuidangeur, celui qui netteie les puits, les citernes, tr. «scarzèr. p. yen. Van[netois] scarhour. p. yon, yan

    (1876) TDE.BF 569b. Skarzer, s. m., tr. «Qui nettoie.»

    (1914) DFBP 74a. cureur, tr. «skarzer

    (2) Voleur.

    (1732) GReg 969a. Voleur, tr. «scarzer. p. yen

  • skarzher-godelloù
    skarzher-godelloù

    m. Pick-pocket.

    (1867) MGK 5. P'en em gav war al leac'h skarzerien godellou.

    (1955) STBJ 126. eur skarzer-godellou.

  • skarzher-privezioù
    skarzher-privezioù

    m. Éboueur.

    (1732) GReg 444b. Gadouart, vuidangeur, tr. «Scarzer ar privejou. p. scarzéryen ar privejou.» ●976b. Vuidangeur, maître des basses œuvres, tr. «Scarzeur ar privejou. Van[netois] scarhour a brivoés.» ●(1744) L'Arm 168b. Gadouard, tr. «Scarhourr de briouaiss. m.»

    (1876) TDE.BF 569b. Skarzer ar privezou, s. m., tr. «vidangeur.»

  • skarzher-siminalioù
    skarzher-siminalioù

    m. Ramoneur.

    (1732) GReg 781a. Ramoneur, tr. «Scarzer ar ciminalyou.» ●(1744) L'Arm 322b. Ramoneur, tr. «Scarhour cheminale

    (1843) LZBg 1 blezad-2l lodenn 74. quen dû, é gùirioné, èl ur scarhour cheminaleu. ●(1876) TDE.BF 569b. Skarzer ar siminalou, s. m., tr. «ramoneur.» ●(1879) GDI 228. ur scarhour cheminaleu, ur ramonær.

    (1969) BAHE 62/32. e oa en em lakaet da skarzher-siminaloù.

  • skarzherezh
    skarzherezh

    m.

    (1) Curage.

    (1744) L'Arm 321a. Raffinage, tr. «Scarhereah. m.»

    (2) Larcin.

    (1732) GReg 563a. Larcin, tr. «scarzérez

  • skarzhet
    skarzhet

    adj. Vidé.

    (1929) MKRN 169. Petra a c'heller kaout ebarz eur zakoud skarzet ?

  • skarzhus
    skarzhus

    adj. Purgatif.

    (1744) L'Arm 442a. Évacuatif, tr. «Scarhuss

Ce site utilise des cookies pour son fonctionnement.En savoir plus...