Recherche 'skrign...' : 16 mots trouvés
Page 1 : de skrign (1) à skrignet (16) :- skrignskrign
m. –où
(1) Ricanement.
●(1732) GReg 824a. Ris immodeste, & montrant les dents, tr. «Scrign. p. scrignou.»
●(1849) LLB 288. é skrigneu goaper. ●(1876) TDE.BF 577b. Skrign, s. m., tr. «Grincement des dents, rire canin.»
●(1907) VBFV.bf 70a. skrign, m. pl. eu, tr. «ricanement.» ●(1954) VAZA 29. Ha c'hoarzh ha skrign, ha dao d'an daol dotuet a daolioù dorn ! ●91. C'hoarzh, ha skrign, ha garm, ha youc'h, ne baouezent ket gant o safar. ●(1955) STBJ 82. Ha n'eo ket ret lavarout e savas skrign diwar e goust e-touesk ar vevelien-all.
(2) Bébé qui pleure tout le temps.
●(1982) PBLS 174. (Sant-Servez-Kallag) skrign, tr. «bébé qui pleure tout le temps.»
- skrign-dentskrign-dent
m.
(1) Grincement de dents.
●(1862) JKS.lam 303. mont a rai d'al leac'h ne d-euz enn-han nemet gwelvan ha skrign-dent. ●(1864) SMM 43. ar c'hri fors hag ar scrign dent a so eno. ●80. kement a boan, a scrign-dent hag a zizesper ! ●(1869) HTC 231. el leac'h ma vezo leñv ha scrign-dent. ●(1880) SAB 206. disesper ha scrign dent.
(2) Reiñ ar skrign-dent : faire grincer des dents.
●(1866) FHB 90/297b. kementse a ro ar scrign dent d'ar scrifagnerien difeiz.
- skrignadegskrignadeg
f. –où
(1) Ricanement collectif.
●(1943) TRHS 65. dic'hoarzh e-mesk ar skrignadeg.
(2) Skrignadeg dent : grincement de dents.
●(1907) AVKA 91. Eno e vo daero ha skrignadek dent. ●(1911) BUAZperrot 174. lenv ha skrignadek dent er bed all.
- skrignadell
- skrignadennskrignadenn
f. –où
(1) Grimace du chien qui menace de mordre.
●(1876) TDE.BF 577b. Skrignadenn, s. f., tr. «Grimace du chien qui menace de mordre ; pl. ou.»
(2) Ricanement en montrant les dents.
●(1957) BRUD 2/44. Med ar Pichon, c’hoant gantañ da ziskouez d’e hanter-diegez e oa eur pôtr dispont, a reas eun hij d’e ziouskoaz gand fê hag a laoskas eur skrignadenn leun a zismegañs.
- skrignadur
- SkrignagSkrignag
n. de l. Scrignac.
(1) Skrignag.
●(1865) FHB 8/63b. Per Doucen, labourer douar e Scrignac. ●(1878) SVE 971. Da veneziou Skrignak / E keser ann diaoul da grignat. ●(1889) MAL 3. Ar werz a zo aman war-lerc’h a zo bet savet, eun daou-ugent vloaz ’zo bennag, gand eur person eus paroz Skrignak. ●(1890) MOA 27a. Skrignak.
●(1904) DDKB 36. War dossennou Skrignak zavet. ●(1905) ALMA 66. Skrignac. ●(1913) PRPR 17. Skrignak ha Bolazek. ●(1931) FHAB Mae/192. eun nezerez gant kouef Scrignac. ●(1935) SARO 91. E Lanrivoare, ez eus eur skeudenn eus Sant Ronan, hag ive e Pleyben, e Skrignag, e chapel Piridek. ●(1942) FHAB Meurzh/Ebrel 143. epad ar c’hoariadeg a voe graet gant c’hoarierien Scrignac.
(2) Dicton.
●(1878) SVE 971. Da veneziou Skrignak / E keser ann diaoul da grignat.
(3) Nom de famille.
●(1970) NFBT 258 N° 2025. Scrignac.
(4) [Toponymie locale]
●(1732) GReg 159b. chapell-coët-qæau. ●281b. Chapel Coëd-qæau.
●(1933) FHAB Eost 309. Koatkeo a walc’h e dreid e gwaz ar Veuc’h-Koat, unan eus ar gwaziou a daol o dour en Aon. ●(1935) SARO 91. e Skrignag, e chapel Piridek. ●(1941) FHAB Meurz/Ebrel 35. Seurenn = eun takad douar ha n’eo da zen, e galleg : terrain vague ; e Scrignac ez eus seurennou bras ; seurenn ar Rest, seurenn Lanuon ha seurenn ar C’hloastr.
- skrignal / skrigniñskrignal / skrigniñ
v.
I. V. tr. d. Skrignal e zent : grincer (des dents).
●(1659) SCger 34a. craquer des dents, tr. «scrigna an dent, pr. quet.» ●(1659) SCger 171a. scrignal an dent, tr. «grincer les dents.» ●(c.1718) CHal.ms ii. grincer, tr. «screignal en dent grïgnochein, charronchal.» ●(1727) HB 426. E zent gant dipit a scraigno.
●(1857) CBF 56. Skrigna da zent a hellez, tr. «Tu peux grincer les dents.» ●(1876) TDE.BF 577b. Skrignal, v. n., tr. «Grincer, parlant des dents, rire en montrant les dents.» ●(1877) EKG I 60. eme an aoutrou koz, o skrignal he zent.
●(1902) PIGO I 148. eun niver a ziaoulou (…) a skrigne holl o dent war an dro. ●(1907) VBFV.bf 70a. skrignal, –ein, v. a., tr. «grincer des dents.» ●(1913) AVIE 158. me hroèdur e lausk kriadenneu, e chumen hag e skrign é zent.
II. V. intr.
(1) Ricaner.
●(1732) GReg 821b. Ricaner, rire avec éclat, rire par sotise, ou par malice, tr. «Van[netois] scrignal. pr. scrignet.»
●(1907) VBFV.bf 70a. skrignal, –ein, v. n., tr. «ricaner.»
(2) (argot de La Roche-Derrien) Rire.
●(1896) GMB 615. en argot rochois skrignal rire.
(3) sens fig. Grincer.
●(1864) SMM 166. Mar cleo ar moraillou o scrignal. ●(1868) FHB 160/31a. e clevet an alc'hoez o scrignat er potail.
- skrignegskrigneg
. m. skrigneion =
●(1732) GReg 266b. Qui montre ses longues dents en riant, tr. «Scrignecq. p. scrignéyen.»
- SkrignegizSkrignegiz
plur. Habitants de Scrignac.
●(1905) BOBL 09 décembre 64/1b. ha Skrignegiz tout o doa kemend a blijadur gant da arveiou diot.
- skrignekskrignek
adj. Qui montre les dents.
●(1744) L'Arm 100b. Qui montre de longues dents en riant, tr. «Scrignêc.»
●(1876) TDE.BF 577b. Skrignek, adj., tr. «Qui montre ses dents quand il rit.» ●(1890) MOA 209a. Qui montre ses dents quand il rit, tr. «skrignek.»
●(1907) VBFV.bf 70a. skrignek, adj., tr. «qui montre les dents.»
- skrigner
- skrigner-dent
- skrignerezskrignerez
f. –ed Ricaneuse.
●(1732) GReg 822a. Ricaneuse, tr. «Van[netois] scrignoures. scrigneres. pp. ed.»
- skrignerezh
- skrignet