Recherche 'spurj...' : 4 mots trouvés

Page 1 : de spurj (1) à spurjus (4) :

• spurj
  spurj

  m. –où

  (1) Épurge.

  ●(1633) Nom 88a. Lathyris, officinis cataputia minor : espurge : an spuirg.

  ●(1732) GReg 363a. Epurge, herbe qui purge violemment par haut, & par bas, tr. «Spuirch. spurch.»

  ●(1876) TDE.BF 586b. Spurch, s. m., tr. «Epurge, plante.»

  (2) Purge.

  ●(1499) Ca 188b. Spurg. g. […] l. cathapucia / e. ●(c.1500) Cb. Spurg. g. pillules. la. cathapocia / cie.

  ●(1914) FHAB Eost 237. ar spurj a gempenno e c'hoad. ●(1922) FHAB Mezheven 172. rei spurjou d'ezan da nevezi e c'hoad. ●(1925) FHAB Gwengolo 336. An troell, e zelioù a zo eur spurj krenv. ●(1927) FHAB Gouere 145. Eun doare aes da zigaledi ar c'horf evid ar re ne garont ket kemeret spurjou. ●(1933) FHAB Mezheven 232. Rei a c'heller ive, da c'houde, eur spurj holenn, e galleg «sulfate de soude».

• spurjadur
  spurjadur

  m. –ioù Purgation.

  ●(1732) GReg 766a. Purgation, action de ce qui purge, tr. «Spurgeadur.» ●L'éternuement est une purgation du cerveau, tr. «Ar strévyadur a so spurgeadur ar penn.»

• spurjañ / spurjiñ
  spurjañ / spurjiñ

  v.

  I. V. tr. d.

  (1) Purger.

  ●(1732) GReg 766a. Purger, ôter les mauvaises humeurs d'un corps, tr. «Spurgea. pr. spurget.»

  ●(1847) MDM 240. Mad eo spurja eun nebeud an hini klan. ●(1872) ROU 97b. Purger, tr. «Surja.»

  ●(1914) FHAB Eost 237. spurji anezan. ●(1922) FHAB Mae 147. e vezont bet gwadet pe spurjet, war e c'hourc'hemenn. ●148. spurji anezan a vezo red ken alies gwech ma 'z eo bet gwadet. ●(1928) BREI 56/2d. Rei beterabez hebken a zo spurjan kalz re ar chatal.

  ►absol.

  ●(1927) FHAB Gouere 145a. Hep paper medesin e c'hellit kaout louzou dre zindan evelse da spurji.

  (2) sens fig. Expurger.

  ●(1867) BUE 34. Evel-se eo e spurjaz a-grenn Eskopti Treger diouz ann dud a Iliz.

  II. V. intr. par ext. Vomir.

  ●(1977) PBDZ 832. (Douarnenez) ken ar c'hwez anezhañ a ra din spurjiñ, tr. «rien que son odeur me donne la nausée.»

  III. V. pron. réfl. En em spurjañ : se purger.

  ●(1847) MDM 239. en em spurja goude-ze ouc'h-penn eur veach. ●(1890) MOA 416a-b. Purger (...) V. pron., tr. «En em spurja (en em spurzi.).»

• spurjus
  spurjus

  adj. Purgatif, laxatif.

  ●(1732) GReg 566a. Laxatif, ive, qui lâche le ventre, tr. «spurjus.» ●Un remede laxatif, tr. «Ur remed spurjus. p. remejou spurjus.» ●766a. Purgatif, ive, qui purge, tr. «Spurgëus.» ●Remède purgatif, tr. «Remed spurgëus. p. remedou spurgëus. lousou spurgëus.»