Recherche '"stoc'h"...' : 6 mots trouvés

Page 1 : de stoc_h (1) à stoc_het (6) :

• stoc'h
  stoc'h

  m.

  (1) Batardeau.

  ●(1962) GERV 3. Eur stoc'h mein ha mouded, a-dreuz ar waz.

  (2) Obstacle.

  ●(1962) GERV 51. lakaat e jao da lammat disi dreist kement stoc'h. ●171. stoc'h : eun dra bennak o stoc'ha, da lavarout eo, o stanka, o stouva.

  (3) fam. Reiñ stoc'h, ar stoc'h : battre.

  ●(1927) GERI.Ern 581. stoc'h : rei ar stoc'h da, tr. «battre, fam.» ●(1957) BAHE 11/28. kannañ (bazhata) : reiñ stoc'h. ●(1961) BAHE 29/56. (reiñ) pulloc'h, (reiñ) stoc'h, ur pred, reiñ flu, reiñ ul laz, reiñ un toufad, lardañ.

• stoc'hadenn
  stoc'hadenn

  f. –où (pathologie) Rhume.

  ●(1938) WDAP 1/23. (Gwezeg, Lennon) Stoc'hadenn, anv gwregel. Anouedadur, hervez Vallée. ●(1962) GERV 171. stanket gant eur stoc'hadenn pe ar verr-anal.

• stoc'hañ
  stoc'hañ

  v. tr. d. Obstruer.

  ●(1938) WDAP 1/23. (Gwezeg, Lennon) Stoc'ha, verb, Stanka, stouva. ●(1958) BRUD 4/85. ne jomo ket ar pouloud da stoha ho kourlañchenn ! ●(1962) GERV 96. da stoc'ha ar wenodenn. ●(1964) YHAO 121. hag a stoc'has mat ar riboul war he lerc'h.

• stoc'hellat
  stoc'hellat

  v. intr. Vagabonder dans l'île en faisant le tour des cafés.

  ●(1970) GSBG 241. (Groe) stoc'hellat, tr. «vagabonder dans l'île en faisant le tour des cafés.»

• stoc'henn
  stoc'henn

  f. –où, stoc'hinier

  (1) Madrier.

  ●(1927) GERI.Ern 581. stoc'henn, steuc'henn (-brenn) f., tr. «madrier, pl. ou et stoc'hinier.» ●(1931) VALL 194a. distoc'henna (de stoc'henn pièce dégrossie) T[régor].» ●(1982) PBLS 538. (Sant-Servez-Kallag) stoc'henn, stoc'hennoù, tr. «madrier.»

  (2) Chute de scierie.

  ●(1983) PABE 106. (Berrien) stohenn, tr. «chute de scierie.»

• stoc'het
  stoc'het

  adj.

  (1) (en plt d'un lieu) Obstrué, embouteillé, encombré.

  ●(1939) MGGD 46. Ken stank e teuas an dud da veza ma rankas Yann chom a-sav, rak stoc'het-krenn e oa ar ru dirazañ. ●(1964) ABRO 69. An digoadenn m'edo enni a oa kelc'hiet ha stoc'het. ●135. Stoc'het eo bet ivez ar riboul a zo en douarenn.

  (2) par ext. (en plt de qqn) Qui a la gorge obstruée, encombrée.

  ●(1938) WDAP 1/23. (Gwezeg, Lennon) Eun den hag a vez stanket pe ar paz gantañ a vez ivez lavaret diwar-e-benn : «Emañ stoc'het» pe «stoc'het eo».