Recherche '"stonkañ"...' : 1 mots trouvés

Page 1 : de stonkan (1) à stonkan (1) :

• stonkañ
  stonkañ

  v. intr.

  (1) S'engouer.

  ●(1896) GMB 649. Le pet[it] Trég[uier] stoñkañ s'engouer ; s'étouffer, haleter, être essoufflé doit aussi venir d'une variante *staoñc de *staun'c; cf. gall. l'autre dérivé safneidio s'engouer. ●(1899) LZBt Meurzh 4. stoncan a raio ho calon pa lennfet ar bern aluzenno roet gant ho cristenien. ●13. Stoncan 're on c'halon o clevet an escob zantel-ze.

  ●(1926) FHAB Meurzh 96. O welet al liou a wiskas Kersozon hag ar C'hloareg (…) e stonkas ken ma chomas ar peurrest en e c'horzailhenn. ●(1931) VALL 258a. Engouer (s'), tr. «T[regor] stonkañ (par sanglots, étouffement, colère, soif).» ●(1942) VALLsup 69a. S'étouffer en avalant, etc., tr. «stonkañ T[regor].»

  (2) Stonkañ gant =

  ●(1925) FHAB Genver 13. Eur momed c'hoaz hag e lôskas – respet d'eoc'h – eur foueriadenn ken teo ma vennis stonka gant ar flêr... ●(1934) BZIG Kerdu 4a. Al Lapous a zeblantas ive stonkan gant ar c'houez-ze.