Recherche 'stuf...' : 5 mots trouvés

Page 1 : de stuf-1 (1) à stuferezh (5) :

• stuf .1
  stuf .1

  m. Odeur, goût de choses gâtées, altérées.

  ●(1744) L'Arm 322b. Rance, tr. «Stuffe. m.»

  ●(1876) TDE.BF 597a. Stuf, s. m. V[annetais], tr. «L'odeur de rance, le goût de rance.»

  ●(1907) VBFV.bf 73a. stuf, m., tr. «rance, odeur de moisi.»

• stuf .2
  stuf .2

  s.

  (1) C'hoari stuf =

  ●(1944) EURW I 23. C'hoari stuf. Unan a roe «stuf» d'eun all, (touch d'ezañ gant e viz) ; an hini stufet a rede war lerc'h eun all da rei stuf d'ezañ.

  (2) Reiñ stuf da ub. =

  ●(1944) EURW I 23. C'hoari stuf. Unan a roe «stuf» d'eun all, (touch d'ezañ gant e viz) ; an hini stufet a rede war lerc'h eun all da rei stuf d'ezañ.

• stufañ .2
  stufañ .2

  v. tr. d. =

  ●(1944) EURW I 23. C'hoari stuf. Unan a roe «stuf» d'eun all, (touch d'ezañ gant e viz) ; an hini stufet a rede war lerc'h eun all da rei stuf d'ezañ, hag an dra-se a c'halle padout pell, betek ma sone ar c'hloc'h, pe an anjelus, pe me oar ; an diweza stufet a veze mezus o vont d'ar gêr.

• stufañ / stufiñ .1
  stufañ / stufiñ .1

  v. intr. Se gâter, s'altérer.

  ●(1744) L'Arm 322b. Rancir, tr. «Stuffein.. fétt.»

  ●(1876) TDE.BF 597a. Stufeiñ, v. n. V[annetais], tr. «Rancir, devenir rance ; p. stufet.»

  ●(1903) EGBV 70. stufein, tr. «s'altérer, se piquer par l'humidité.» ●(1907) VBFV.bf 73a. stufein (b[as] van[netais] tufein) v. n., tr. «rancir ; moisir, se piquer par l'humidité.» ●(1910) EGBT 90. stufan, tr. «se piquer (par l'humidité).» ●91. Pa ve moustret [ar foen] er soliero pe berniet er-mêz, e ve mat lakat gantan daou pe dri dornad holen : evelse ne dom ket ha ne stuf ket.

• stuferezh
  stuferezh

  m. État de ce qui est gâté, altéré.

  ●(1744) L'Arm 322b. Rancissure, tr. «Stuffereah.. heu.»