Devri

Recherche 'tabut...' : 6 mots trouvés

Page 1 : de tabut (1) à tabutus (6) :
  • tabut
    tabut

    m. –où

    (1) Querelle.

    (c.1718) CHal.ms iii. Ils ont touiours maille a partir ensemble, tr. «bout ara tabut question ataü etredé.» ●(1732) GReg 292a. Dispute, contestation, tr. «Van[netois] tabut. p. tabuteü.» ●771a. Querelle, tr. «tabudt. p. tabudtou, tabudou.» ●(1790) MG 146. mirèt ne vehai tabutt. ●(1790) Ismar 8. peèllad doh en tabut.

    (1870) FHB 302/324a. tabud etouez pennou ar meuriadou. ●(1882) CDFi 124-25 mai 3. tabut gantho o clask gouzout pehini a dapo an divarc'horre.

    (1907) AVKA 266. betegout na ve tabut gan ar bobl. ●(1911) BUAZperrot 321. chom heb en em emmell eus an tabut. ●(1925) SFKH 36. biskoah ne oé bet étrézé na fachemant, na tabut. ●(1929) MKRN 23. Ha guelet vo henoz, ekreiz eun tabut bras, / Paotred Skaer ha Guiskri oc'h ober zin ar groaz, tr. «on pourra même voir, ce soir, au milieu d'une chicane sérieuse, des gars de Scaër et de Guiscriff faire le signe de la croix.» ●(1935) BREI 424/1d. Setu adkaset dirak Breuriez Jenev tabut an Itali hag an Ethiopi. ●(1936) SAV 3/15. krog an tabut etre Mon hag ar vourc'had a-bez.

    (2) Sevel tabut etre =

    (1792) HS 31. El ma hoai bet saüet tabut étré hou bugulion.

    (1913) AVIE xiv. get eun ne vehé saùet béh ha tabut étré en nivér bras a dud.

    (3) Sevel tabut, lakaat tabut da sevel : amener des querelles, provoquer la dispute.

    (1905) IMJK 240. ha lezel peb unan get é greden, eit arbennein ha seùel tabut. ●(1939) RIBA 66. e zioal a lakat tabut da seùel arré.

    (4) Kaout tabut gant ub. : avoir querelle avec qqn.

    (1790) MG 36. honnont en doai bet déh tabut guet hé amision.

    (5) Kaout tabut ouzh ub. : avoir querelle avec qqn.

    (1907) BSPD I 158. É dad (…) en doé bet un dé benak tabut doh unan ag e gérent azivout ur park.

  • tabutal / tabutiñ
    tabutal / tabutiñ

    v.

    I. V. intr.

    (1) Disputer.

    (1659) SCger 36b. debattre de paroles, tr. «tabutal.» ●54a. etriuer, tr. «tabutal.» ●(1732) GReg 294b. Disputer, contester, tr. «Van[netois] tabutal.» ●(1744) L'Arm 112b. Disputer, tr. «Tabuttein ou ale

    (2) Se quereller.

    (1732) GReg 771a. Quereller, tr. «tabudtal. pr. tabudtet

    (1954) VAZA 55. da dabutal un nebeudig, ha fin dre eno.

    II. V. tr. d. Quereller.

    (1923) FHAB Kerzu 456. Arsa, Fransez, tabutal a rez ac'hanon e pep doare.

    III. V. pron. réci. En em dabutal : se quereller.

    (1732) GReg 771b. Se quereller, tr. «ên em dabutal

    (1912) BUAZpermoal 147. n'en em glevent ket etreze (...) nemet evit en em dabutal. ●239. N'o devoa nemet derc'hel d'en em dabutal eur pennad c'hoaz. ●(1966) LIMO 15 avril. Elsé en em dabuté e Neulieg er boulom hag é voufam.

  • tabuter
    tabuter

    m. –ion

    (1) Disputeur.

    (1744) L'Arm 112b. Disputeur, tr. «Tabuttour ou térr. m.»

    (2) Querelleur, personne qui est en train de de quereller.

    (1732) GReg 771b. Querelleur, celui qui querelle, tr. «tabudtèr. p. yen

    (1921) GRSA 315. Donet e hra de gavet en tabuterion.

    (3) Querelleur, homme qui aime à chercher querelle.

    (1856) VNA 175. d'apprendre aux enfants à être brutaux, querelleurs, oisifs, tr. «de zisquein bugalé de vout brutal, tabuterion, diberdér.»

    (1910) ISBR 129. Un tabutour nebetoh ar zoar Breih. ●(1928) DIHU 203/68. tabutour hag arvellour e oè. ●(1939) RIBA 114. tabuterion ha kannerion.

  • tabuterez
    tabuterez

    f. –ed Querelleuse.

    (1939) RIBA 72. ur baré kalaverézed, pé tabuterézed, pé blècherézed, pé amoedelled diskientoh pé diskient.

  • tabuterezh
    tabuterezh

    m. Querelle.

    (1732) GReg 771a. Querelles frequentes, tr. «tabudtérez

  • tabutus
    tabutus

    adj. Qui aime la querelle, qui est enclin à se quereller, à chercher querelle.

    (1732) GReg 771b. Querelleux, euse, qui aime à quereller, tr. «tabudtus. tabudus

    (1824) BAM 102. ur c'hrec colerus ha tabudus.

Ce site utilise des cookies pour son fonctionnement.En savoir plus...