Recherche '"teuc'h"...' : 11 mots trouvés

Page 1 : de teuc_h (1) à teuchin-teuchan (11) :

• teuc'h
  teuc'h

  adj.

  I. Attr./Épith.

  A. (en plt de qqc.)

  (1) Très usé.

  ●(1896) GMB 696. pet[it] tréc[orois] teuc'h râpé, usé, tout près de se déchirer, en parlant du linge, des habits.

  ●(1927) GERI.Ern 619. teuc'h adj., tr. «(habit, linge) râpé, usé, près de se déchirer.» ●(1931) VALL 622a. (vêtement) râpé, tr. «teuc'h.» ●767b. Usé ; jusqu'à la corde, tr. «tremen teuc'h.»

  (2) Mal cuit.

  ●(1977) PBDZ 48. (Douarnenez) deuc'h, tr. «mal cuit.»

  (3) Rassasiant.

  ●(1927) GERI.Ern 619. teuc'h adj., tr. «(aliment) qui rassasie.»

  (4) (Accueil) frais.

  ●(1907) AVKA 200. Ar servijer a deuas d'ar ger da gonta an digemerio teuc'h an evoa bet.

  (5) (chemin) difficile.

  ●(1927) GERI.Ern 619. teuc'h adj., tr. «(chemin) où l'on marche avec peine ou peu roulant.»

  B. (en plt de qqn)

  (1) Acariâtre.

  ●(1920) KZVr 363 - 15/02/20. teuc'h, tr. «acariâtre.» ●(1927) GERI.Ern 619. teuc'h adj., tr. «(personne) acariâtre.»

  (2) Lourd.

  ●(1927) GERI.Ern 619. teuc'h adj., tr. «(esprit) lourd.» ●(1983) PABE 104. (Berrien) teuh, tr. «lourd.»

  (3) Obèse.

  ●(1876) TDE.BF 615a. Teuc'h, adj. [île de]B[atz], tr. «Qui a trop d'embonpoint.» ●(1890) MOA 233b. Un homme qui a peine à marcher, à cause de son embonpoint, tr. «eunn den teuc'h.»

  ●(1927) GERI.Ern 619. teuc'h adj., tr. «Qui a trop d'embonpoint.»

  (4) Bezañ teuc'h da vale : avoir du mal à se déplacer par suite d'obésité.

  ●(1876) TDE.BF 615a. Eunn den teuc'h da vale, tr. «un homme qui a peine à marcher, à cause de son embonpoint.»

  ●(1927) GERI.Ern 619. teuc'h da vale, tr. «(personne grasse) qui a peine à marcher.»

  II. Adv. (Répondre) sèchement.

  ●(1907) AVKA 241. «Na fell ket d'in mont,» a respontas hema teuc'h : ha goude e teuas keun dehan hag ec'h eas. ●(1927) GERI.Ern 619. teuc'h adv., tr. «(répondre) sèchement.»

• teuc'haat
  teuc'haat

  v.

  I. V. intr.

  (1) Devenir lourd.

  ●(1927) GERI.Ern 619. teuc'haat, v. n., tr. «devenir lourd, etc.» ●(1931) VALL 433b. devenir lourd, tr. «teuc'haat.»

  (2) (en plt d'un vêtement) Devenir râpé.

  ●(1931) VALL 622a. devenir râpé, tr. «teuc'haat.»

  II. V. tr. d.

  (1) (en plt d'un vêtement) Rendre râpé.

  ●(1931) VALL 622a. rendre râpé, tr. «teuc'haat.»

  (2) Blaser.

  ●(1931) VALL 69a. Blaser, tr. «teuc'haat.»

  (3) Rendre lourd.

  ●(1931) VALL 433b. rendre lourd, tr. «teuc'haat.»

• teuc'hadenn
  teuc'hadenn

  f. –où Partie usée d'un vêtement.

  ●(1927) GERI.Ern 619. teuc'hadenn, tr. «endroit usé d'un vêtement.» ●(1931) VALL 622a. partie râpée dans un vêtement, tr. «teuc'hadenn f.»

• teuc'hal
  teuc'hal

  v. intr. Tousser.

  ●(1931) VALL 748a. Tousser, tr. «teuc'hal.»

• teuc'hañ
  teuc'hañ

  voir teuc'hiñ

• teuc'hded
  teuc'hded

  f. Obésité.

  ●(1931) VALL 504a. Obésité, tr. «teuc'hded f.»

• teuc'hek
  teuc'hek

  adj.

  (1) (en plt de qqn) Lourdaud.

  ●(1921) PGAZ 35. ar paotr a ioa pounner ha teuc'hek. ●(1927) GERI.Ern 619. teuc'hek, tr. «lourdaud.»

  (2) (en plt de qqc.) Difficile à traîner, etc.

  ●(1927) GERI.Ern 619-620. teuc'hek, tr. «(chose) difficile (à traîner, à travailler, etc.»

• teuc'henniñ
  teuc'henniñ

  v. intr. =

  ●(1904) FHAB $$$ 342.

• teuc'het
  teuc'het

  adj. Usé, râpé.

  ●(1931) VALL 767b. Usé ; jusqu'à la corde, tr. «teuc'het beteg an neudenn.»

• teuc'heugnal
  teuc'heugnal

  v. intr. Toussoter chroniquement.

  ●(1944) DGBD 122. merc'hed o pasaat, o teuc'heugnal. ●(1990) TTRK 191. va skevent eo a oa tanet, hag e-pad pellik amzer e chomis da basaat ha da deuc'heugnal goude ma oan pareet.

• teuc'hiñ / teuc'hañ
  teuc'hiñ / teuc'hañ

  v. intr.

  (1) S'user.

  ●(1927) GERI.Ern 620. teuc'hi, tr. «s'user, se détériorer par l'usage.»

  (2) Être écœuré.

  ●(1931) GWAL 136-137/431. (kornbro Perroz, Treger-Vras) Teuc'ha : heugi ouz ar boued.