Recherche 'vant...' : 13 mots trouvés
Page 1 : de vant (1) à vantredistag (13) :- vant
- vantañ / vantiñvantañ / vantiñ
v.
(1) V. intr. Se vanter.
●(1499) Ca 205a. Vantaff. g. venter / ou se louer.
(2) V. pron. réfl. En em vantiñ : se vanter (de).
●(1621) Mc 35. Bet ouff ourgouillux, en em vantet.
●(c.1718) CHal.ms ii. habler, tr. «him vantein, laret gueu, maruaillein.» ●(1787) PT 41. Ean hum vant é ma roué.
●(1861) BSJ 147. er pharisién péhani hum vant é hra er mad.
- vanter / vantourvanter / vantour
m. –ion
(1) Vantard.
●(1787) PT 43. èl ur vantour.
●(1861) BSJ 147. turel méh ar er vanterion.
(2) (blason populaire) Vanterion Brelevenez : les vantards de Merlevenez.
●(1911) DIHU 69/224. Breleuinéiz um gav eùé un dra benak ha mar nen dint ket foèuerion èl mar a ré, ataù é mant Venterion, er péh nen dé ket guel ! ●(1947) BRMO 31. ceux [= habitants] de Merlevenez, Vanterion (vantards).
- vanterezh
- vantezon
- vantiñvantiñ
voir vantañ
- vantourvantour
voir vanter
- vantouz
- vantouziñ
- vantrebistac'h
- vantrechienvantrechien
interj. =
●(1910) BUJA 60. Dommaij eo, ventrechien ; n'eo ket gwir, Eliab ? ●65. Ventrechien, ne vezer tromplet nemet gant ar re a vez great vad evito.
- vantredie
- vantredistagvantredistag
interj. =
●(1877) FHB (3e série) 29/229a. Me eur ginaouek, me eun azen gornek ! vantre distag !