v.
(1) V. tr. d. Permettre.
●(1659) SCger 91a. permettre, tr. «permeti.» ●(1727) HB 49. Na bermetit james (…) / Nac em be ouz reall nep seurt ambition, / Nac eus va oberyanç nep seurt presomption. ●(1732) GReg 713b. Permettre, tr. «Permeti. pr. permetet. Van[netois] permeteiñ.» ●(1767) ISpour 172. é-ma permettet biæzein, clasque troyelleu. ●(1790) Ismar 365. mæs n'en dai quet permettét larèt mui na bihannoh é Covezion.
●(1824) BAM 132. ha memes pa bermetit d'ar re a zepant ac'hanoc'h d'o domaichi. ●(1896) LZBt Meurzh 14. hag en askont da ze c'hall ober ar pez a bermet d'ehan lezen ar vro.
●(1909) FHAB Kerzu 356. Kendaze, keit ma permetto al lezennou gelver ar vistri skol direolet... ●(1914) FHAB C'hwevrer 43. va c'houstians ne bermet ket d'in sermanti.
(2) V. tr. i. Permetiñ gant ub. : permettre à qqn.
●(1792) BD 3885. permetet guenen eur mennat, tr. «permettez-moi un vœu.»