ragain .2

m. (en plt de qqn) Homme hargneux.

●(1927) GERI.Ern 496. ragain m, tr. «Hargneux, caractère difficile Cap-Sizun.» ●(1931) VALL 353b. Hargneux, tr. «ragain subs. m. (Cap. Sizun).» ●(1984) ECDR 191. Mathieu a oa ur ragain hag a glaske pikañ, un teñsour.